Sick of Myself

Nu in de bioscoop. De trailer vindt u onderaan dit artikel.

Meer dan honderd jaar geleden bedacht Sigmund Freud het begrip ziektewinst: voordeel hebben bij een bepaalde (toen meestal mentale) stoornis – denk aan liefdevolle aandacht en zorg van je naasten. Een prachtig voorbeeld daarvan is te zien in het Noorse Sick of Myself.

Wanneer millennial Thomas doorbreekt als kunstenaar en volop in de belangstelling staat, grijpt zijn vriendin Signe alles aan om ook gezien te worden. Niet alleen door Thomas – een egocentricus pur sang; je vraagt je af waarom ze bij hem blijft – maar eigenlijk door iedereen. Beginnend met een gefakete notenallergie, gaat ze van kwaad tot erger, alles om maar aandacht en sympathie te krijgen. Als dat onvoldoende respons oplevert besluit ze via een vriend illegale Russische pillen aan te schaffen. Die veroorzaken een ernstige huidaandoening, en ja, dan kan ze wel op enige belangstelling rekenen. Maar deze manier van ziektewinst boeken heeft behoorlijke nadelen: je wordt echt ziek.

Deze film is een tamelijk genadeloze, zwart-komische afrekening met de hedendaagse, narcistische zucht naar aandacht en het vervliegende onderscheid tussen wat werkelijk en wat fake is, sterker: in Signes hoofd loopt dat al door elkaar. Zo heeft ze er ook nog een mentaal probleem bij. Een fijne, onhippe soundtrack met pianosonates van Schubert, Mozart, Ravel en Beethoven maakt de film ‘af’.