Kunst is om te huilen - Heftige emoties bij het kijken naar kunst
Heftige emoties
Plaats een reactie
Kunst is om te huilen - Heftige emoties bij het kijken naar kunst, Antoon Erftemeijer, Lecturis, 207 blz., 25 euro.
‘Goede kunst is’, aldus psychiater Graziella Magherini in een interview, ‘niet alleen maar esthetisch genot. Kunst maakt ver weggestopte emoties los.’ Ze zag in Florence talrijke patiënten met het zogenaamde syndroom van Stendhal, genoemd naar de Franse schrijver (1783-1842), die na een bezoek aan de basiliek Sante Croce in deze stad hevige vegetatieve verschijnselen kreeg en zowel fysiek als psychisch decompenseerde.
Kunst is om te huilen van Antoon Erftemeijer is een aaneenschakeling van zulke heftige emoties – vaak gekoppeld aan authentieke uitspraken – die door kunst worden opgeroepen. Het is bijna een teken aan de wand dat afkeer, nog los van woede, evenveel pagina’s in beslag neemt als vrolijkheid en liefde samen. Daarnaast zijn er ontroering en vervoering. In het boek wordt ook beschreven hoe forse emotionele reacties tot daden – vaak vernielzucht – hebben geleid. Kunst hoeft overigens niet te choqueren om heftige gevoelens op te roepen: in 1958 bracht de Franse schilder Yves Klein mensen met louter een lege, witgeschilderde ruimte aan het huilen.
Erftemeijer liet eerder in Het oor van Vincent (2012) met twee hoofdstukken over somatische en psychische aandoeningen bij kunstenaars al blijken over een duizelingwekkende hoeveelheid kennis van feiten, citaten en anekdoten te beschikken. Zijn nieuwe, fraai geïllustreerde boek leest net iets minder als een opsomming, hetgeen de leesbaarheid ten goede komt.
- Er zijn nog geen reacties
