Blauwe tonen

Blauwe tonen, Anne Cathrine Bomann (vertalers: Ingrid Hilwerda, Janke Klok), Signatuur, 240 blz., 23,99 euro. 

bestellen

Rouwen kan bijna ondraaglijk zijn, zoveel pijn doen – wat als er een pil zou bestaan die de scherpe randen weghaalt?

Blauwe tonen is een spannende roman over dat thema. Het begint ermee dat Elizabeth haar zoontje verliest, en ze niet bij machte is om zichzelf uit haar verdriet te halen. Dan zijn er twee studenten psychologie, Anna en Shadi, die elkaars tegenpolen zijn. Hun hoogleraar laat ze samenwerken in een scriptie over rouwverwerking. Blauwe tonen, dat is een verwijzing naar de ‘blue notes’ in jazzmuziek – van oorsprong de noten die er net buiten vallen. En dat doen ze allebei. Anna is extravert en chaotisch, Shadi kampt met angststoornissen en OCD. Of wie weet slaat ‘blauwe tonen’ wel op rouw zelf. Is het een emotie die niet ‘past’, kunnen we het beschouwen als een soms blijvende stoornis waarvoor een medische oplossing is? 

De Deense psycholoog en schrijver Anne Cathrine Bomann schreef met Blauwe tonen een medische thriller, die je zou kunnen scharen onder ‘speculatieve fictie’. Een pil tegen rouw, tsja, dat is niet eens zo heel vergezocht. Actueel is het deel over farma en de manipulatie van wetenschappelijk onderzoek. Tegelijk stelt Bomann via de roman vragen: moeten we in de samenleving alle pijn uitbannen, hoort rouw niet gewoon bij het leven? De personages zijn een beetje karikaturaal, toch leest het lekker weg.