Archipel van de hond

Archipel van de hond, Philippe Claudel, De Bezige Bij, 237 blz., 21,99 euro.

Bestel direct

Op het strand van een vulkaaneiland in de Middellandse Zee spoelen drie lijken aan van jongemannen uit Afrika. In plaats van uit te zoeken wat er met hen is gebeurd, besluit de burgemeester met medeweten van een aantal eilandbewoners de zaak in de doofpot te stoppen.

Alleen de jonge onderwijzer, een buitenstaander, ligt dwars. Hij ontdekt dat de drie mannen slachtoffer zijn van mensenhandel en dat vissers van het eiland hun dood op hun geweten hebben. Als bliksemafleider arresteren de burgemeester en de politiecommissaris de onderwijzer als verdachte van seksueel misbruik van een 11-jarig meisje. Wat niemand weet, is dat de commissaris een oplichter is, een alcoholist, in dienst van de maffia in mensenhandel.

De onderwijzer sterft een ellendige dood in het ketelhuis onder het stadhuis. Zijn weduwe zoekt als een Griekse wraakgodin verhaal, waarna ze met haar dochters het eiland de rug toekeert. De nepcommissaris, die duivels plezier schept in de ondergang van het eiland, vertrekt met de noorderzon. Een van de vissers pleegt zelfmoord.

In Archipel van de hond schetst de Franse schrijver Philippe Claudel een verpletterend beeld van de menselijke conditie. Op de onderwijzer na is er geen mens die deugt. Kwalijk is de rol van de dokter, die vaststelt dat het meisje inderdaad is misbruikt, maar verzuimt zijn verdenking uit te spreken dat niet de onderwijzer, maar de vader van het meisje de dader is. Zijn straf is een droom die hem constant achtervolgt: ‘Iedere seconde wierp de zee tientallen lijken voor onze voeten van de leeftijd waarop het verboden zou moeten zijn te sterven, en allemaal hadden ze dezelfde ernstige uitdrukking op hun gezicht, die doordrong tot onze ziel om er rekenschap te vragen.’