Meer van W.P. Rijksen

Een plastisch chirurg ontslaat een patiënte binnen 24 uur uit zijn privékliniek na een zware bodyliftoperatie. De ‘nabehandeling’ verzorgt hij telefonisch vanaf de skipiste. Zo mist hij de zeldzame wondinfectie.

Je moet het wel erg bont hebben gemaakt als je tuchtrechtelijk het recht wordt ontzegd om ooit nog als arts te werken, terwijl je al op eigen initiatief (zelfkennis?) je inschrijving in het BIG-register hebt laten doorhalen. Maar kennelijk had deze oud-arts toch nog hoop voor zichzelf: hij ging in beroep tegen de beslissing dat hij nooit meer dokter mag worden.

Een patiënte krijgt op de alles-op-een-dag-poli een X-thorax om uit te sluiten dat haar infarctjes een cardiale emboliebron hebben. De cardioloog houdt de röntgenfoto even tegen het licht en ziet geen afwijkingen. Dat de radioloog later wel verdachte plekken ziet, ontgaat hem. Regionaal tuchtcollege

Een huisarts op de huisartsenpost vindt het niet alarmerend als een peuter al vier dagen hoge koorts heeft en met zijn hoofd schudt. Koude kompressen moeten volgens hem afdoende zijn. Maar hij zit er flink naast. De arts weigert zich echter te verantwoorden voor zijn falen.

In onderstaande zaak reageert de echtgenote/praktijkverpleegkundige op een telefonische vraag om een spoedvisite bij een overbekende patiënte met multipathologie door zelf de visite af te leggen. Zij onderzoekt en stelt gerust, zowel de patiënte en haar familie als ook haar eigen echtgenoot, die de vrouw niet alsnog bezoekt. Achteraf allemaal onterecht, want de patiënte overlijdt uiteindelijk aan de gevolgen van een peritonitis op basis van een geperforeerde galblaas. Zowel de huisarts als zijn echtgenote krijgt een waarschuwing. Hij als verantwoordelijke voor zijn niet-adequate praktijkorganisatie én omdat hij zelf niet was gaan kijken. Zij (zie website) omdat zij zich ten opzichte van de familie niet kenbaar had gemaakt als niet-arts en een diagnose had gesteld in een acute situatie.