Ik denk als eerste aan die keer dat ik als coassistent even niets te doen had (lees: ik verveelde me behoorlijk) en dus aan een verpleegkundige aanbood wat bedden op te maken. Had ik wat te doen en kon zij mooi verder met de duizend andere taken die nog op haar lijst stonden. Niet snel daarna werd ik echter teruggefloten.
Het bestuur van de beroepsvereniging van verpleegkundigen en verzorgenden V&VN stapt op, zo maakt het bekend via de website van de vereniging. Een tweetal bestuursleden blijft tijdelijk en met een demissionaire status aan, om de overgang naar een interim-bestuur te regelen.
In het land van de verpleegkundigen woedt een veenbrand. Een brand aangestoken door de plannen van de commissie-Meurs. Vele verpleegkundige harten huilen om de nieuwe plannen die voor meer differentiatie in de verpleegkunde moeten zorgen.
De Wet BIG II had vanaf volgend jaar het onderscheid moeten regelen tussen hbo- en mbo-verpleegkundigen. Deze zomer ontstond er onrust over. De beroepsvereniging schort steun aan de wet op en minister Bruins ziet ‘die wet op deze manier niet vliegen.’ Opvallend; als de poging tot differentiatie nu strandt, is dat niet voor het eerst.
Een verpleegkundige van het Ommelander Ziekenhuis is na veertig jaar trouwe dienst op staande voet ontslagen. Daarnaast is ze door de Inspectie voor de Gezondheidszorg voor het tuchtcollege gedaagd, die gisteren uitspraak deed en haar een beroepsverbod oplegde. De reden?
Orkaan Irma heeft een enorme ravage aangericht in het Caraïbisch gebied. Waarnemend kinderarts Rám Sukhai en coassistent kindergeneeskunde Freek Teunissen waren tijdens de verwoestende storm aan het werk in het St. Maarten Medical Center.
Een 65-jarige verpleegkundige die twee jaar geleden eigenmachtig besloot een patiënt niet te reanimeren, mag nooit meer werken in haar beroep. Dat heeft het Regionaal Tuchtcollege Groningen dinsdag besloten, zo melden onder meer Trouw en Dagblad van het Noorden.
Ik been de arts-assistentenkamer binnen en brand los tegen mijn collega over het zoveelste ‘iets’ dat de verpleging niet of onvoldoende naar mijn zin heeft gedaan. Het is, denk ik, voor menig zaalarts een herkenbare frustratie. Maar er is een remedie: loop eens een dagje mee!
Vanaf het oudst bekende habijt van verplegende kloosterzusters in Nederland tot een verpleegstersjasje ontworpen door leerling-verpleegkundigen aan Hogeschool Windesheim te Zwolle: Handen uit de Mouwen beschrijft de geschiedenis van het verpleegkundig uniform in Nederland over de laatste 150 jaar.
Hoe massahysterie, mediahetze en extreme tunnelvisie tot veroordeling van een onschuldig iemand kunnen leiden, bewijst de zaak Lucia de B.
De wijkverpleegkundige komt terug. Tenminste, als het aan de verpleegkundigen en het College voor zorgverzekeringen (CVZ) ligt. Dat valt op te maken…
