Goede voornemens: een update

Goede voornemens. Ieder jaar zijn ze hét gespreksonderwerp rondom oud en nieuw. Inmiddels is het natuurlijk al maart, dus hoe gaat het met die van jullie?

Als ik eerlijk ben, heb ik dit jaar geen lange lijst van voornemens opgesteld. Meestal vergeet ik ze namelijk, of kom ik erachter dat ze niet zo haalbaar waren als vooraf gedacht.

Toch heb ik er dit jaar één die tijdens mijn coschappen bijna elke dag wel even door mijn hoofd schiet. Hij is heel cliché en voor velen van jullie misschien wel de normaalste zaak van de wereld.

Ik had dit jaar het goede voornemen om te blijven genieten (lees: leuke en spontane dingen ondernemen), naast mijn coschappen. Noem het de studentenversie van ‘je werk-privébalans verbeteren’. Zo heb ik toch maar die theatervoorstelling geboekt op een doordeweekse dag, ook al zou ik dan niet netjes om tien uur in bed kunnen liggen. Ik ben carnaval gaan vieren op een zondag, ook al had ik maandag coschap. Activiteiten die vanzelfsprekend zouden kunnen zijn, maar bij mij extra nadenken vergen voordat ze ingepland worden. Het afgelopen jaar was ik soms zo bezig met mijn leven om mijn coschappen heen plannen (lees: streven om acht uur te slapen, goed voorbereid voor de dag komen, lunch de avond van tevoren klaarmaken, sporten inplannen, schoonmaken inplannen, de was doen, de weekboodschappen doen, meal preppen), dat ik al het andere op de tweede plek zette. De ruimte voor spontaniteit werd steeds kleiner.

Van veel coassistenten om mij heen hoor ik soortgelijke verhalen. Tijdens coschap zijn we allemaal ‘even van de wereld’, en worden we opgeslurpt door het ziekenhuisleven. We voelen een druk om dagelijks te pieken, want elke dag heb je het gevoel dat je beoordeeld wordt. Bovendien heb je tijdens de kortere coschappen ook nog eens minder tijd om je van je beste kant te laten zien. De momenten waarop je door de grond wilt zakken, omdat het antwoord op een makkelijke vraag ergens in het niets blijft hangen, blijven je bij. Je doet er alles aan om deze zoveel mogelijk te voorkomen.

Het is voor mij echt een kunst gebleken om deze momenten te relativeren, te accepteren, en vooral deze prestatiemodus uit te zetten buiten coschap. Je bent namelijk meer dan een ambitieuze coassistent. Je bent (gelukkig) ook nog student, met vrienden en familie die aandacht verdienen. Vandaar mijn bewuste voornemen om coschap dit jaar meer af te grenzen, een vermoeide vrijdagochtend te accepteren, en meer theatervoorstellingen te boeken!