Blog Willem - Knuffeldokter

Onhandig zit ik op mijn hurken te wachten, terwijl een huilend, maar eigenlijk meer krijsend, meisje van een jaar of vier op me af loopt. Naast haar loopt een jongetje uit haar klas dat eerst wazig naar haar kijkt en vervolgens naar mij. Terwijl ik deze scene aan het bekijken ben, vraag ik me af waarom ik me voor deze dag heb aangemeld. Het meisje lijkt tussen haar snikken nauwelijks meer adem te kunnen halen en ook bij het jongetje lijkt het huilen nader te staan dan het lachen.

Toen ik me opgaf voor het teddybear hospital, een dag die bedoeld is om jonge kinderen bekend te maken met het ziekenhuis en vooral met dokters, dacht ik dat het een vrolijke bedoening zou zijn. Je krijgt twee kindjes toegewezen, die allebei een zieke knuffel meenemen, en vervolgens moet jij als dokter deze knuffels beter maken. Ik had de hoop dat elk kind waanzinnig blij zou zijn met een arts die zich ook voor knuffels inzet, maar dat blijkt nu vies tegen te vallen. Voorzichtig probeer ik het meisje en het jongetje de behandelkamer in te loodsen, maar het blijkt al vrij snel dat deze kinderen totaal geen zin hebben om hun knuffels door een wildvreemde jongen te laten onderzoeken. En stiekem kan ik ze ook geen ongelijk geven.

De begeleidster van de groep biedt uiteindelijk aan om ook mee te gaan, een opluchting voor mij, want om een half uur met twee huilende kinderen te zitten lijkt me niks. De eerste paar minuten is met name het meisje nog steeds heel verlegen en durft ze haar knuffel niet eens te laten zien. Daarna lijkt ze het wat meer te gaan vertrouwen en laat ze haar knuffel zien, daarna geeft ze hem zelfs een prik en een pleister. Als ze een half uur later de behandelruimte verlaten, vraagt ze me of zij ook knuffeldokter kan worden. Als ik haar vertel dat ze dat zeker kan, huppelt ze blij de kamer uit, terwijl het jongetje achter haar aan holt. Verbaasd kijk ik ze na, terwijl de begeleidster me bedankt voor de leuke dag. Misschien is dat teddybear hospital toch zo gek nog niet. 

Willem                                                 

Meer blogs van Willem