‘Yes, ik heb lyme!’ (3)

Collega Kompanje beschrijft gedetailleerd zijn lijdensweg naar de diagnose neuroborreliose (MC 27/2009: 1217). Twee neurologen verwijzen hem naar de psychiater, wat bij Kompanje verbijstering oproept en waardoor hij zich blijkbaar als aansteller weggezet voelt. Van een klinisch ethicus had ik eerlijk gezegd wat meer nuance verwacht.

Hoewel het op basis van het verhaal, dat slechts één kant belicht, moeilijk valt te beoordelen, denk ik dat een verwijzing naar een psychiater wèl geïndiceerd was. Deze zou hebben kunnen vaststellen of er een psychiatrische stoornis is, daarbij – anders dan Kompanje suggereert – verder kijkend dan alleen DSM-criteria.

Bij het zoeken naar oorzaken en gevolgen zou ongetwijfeld Borreliaserologie zijn bepaald. Zijn verbijstering over het psychiatrisch consult zou uiteraard niet onbesproken blijven.

Groningen, juli 2009
A. Glazenborg, aios psychiatrie