Uit het Wetboek van Strafrecht (3)

Net zo min als het jezuïeten en franciscanen is gelukt mij te doen inzien dat periodieke onthouding wel natuurlijk is, maar een condoom en hormonen niet, net zo min kan ik als medicus de logica volgen dat sedatie met onthouding van medicatie en levensbehoudende toedieningen (water, voeding, nutriënten) geen versnelling van sterven tot gevolg heeft en daarom als justitieel neutrale stervens­begeleiding geldt en euthanasie niet. Het tijdsverschil bij de overgang van coma naar dood door verschillend medicijngebruik kan toch niet als redelijk essentieel verschil gelden voor de beoogde zachte overgang naar de dood.

Evenmin kan ik de logica volgen dat medici bij geboorte- en levensbegeleiding niet en bij stervensbegeleiding wel justitieel protocollair moeten worden gecontroleerd. Dat stoelt op ‘democratisch’ opgelegde logica. Wat is dan het verschil met religieus of ideologisch opgelegde logica?

De verwachting van prof. Den Hartogh dat hier over 10, 20 jaar geen beroep meer zal worden gedaan op de euthanasiewetgeving is gelijk aan die van prof. Nijs voor België. Prof. Nijs voegt eraan toe dat het grote verschil in aangiften (in Vlaanderen en Wallonië) een ‘teken aan de wand’ is voor de onbetrouwbaarheid van meldingen en onder­rapportering! Die onbetrouwbaarheid is het best te verklaren door persoonlijke verschillen in opvatting bij artsen over stervensbegeleiding en het daaraan verbonden privé-ethisch consequent handelen.

Volgens prof. dr. Heintz zijn er geen aanwijzingen voor het risico van het hellend vlak bij de legalisatie van euthanasie. Maar het hellende vlak is er feitelijk wel wat de aantasting van de betrouwbaarheid van de medische stand betreft. Niet alleen de wettelijke regeling van euthanasie wijst daarop, maar ook de maar deels geslaagde argumentatie om de arts de bevoegdheid te ontnemen tot oordelen over de natuurlijk aard van doodsoorzaken bij jonge kinderen en plotse dood in het algemeen. Als dat zo is, dan ligt er een taak voor de KNMG en medische faculteiten, en niet bij beleidsmakers en justitie.

Rotterdam, juli 2007

H.T.P. Cremers, ex-lijkschouwer en als zodanig beoordelaar en ‘controleur’ van euthanasie