Obesogene maatschappij
Plaats een reactieDe barokke zinsbouw in de columns van Luc Bonneux is een lust voor de taalgenieter en zijn redeneringen vormen doorgaans een gezond tegenwicht tegen te hoge pretenties van de gezondheidszorg in het algemeen en preventieve interventies in het bijzonder. Niet dat ik het altijd met hem eens ben, maar Luc dwingt ons om zindelijk na te denken, te discussiëren én te beslissen over de efficiënte inzet van middelen.
Met zijn bijdrage over de obesogene maatschappij (
) was ik het niet eens. Zijn betoog komt erop neer dat (ernstig) overgewicht zowel een plaag is voor het oog als voor de volksgezondheid, maar dat de overheid geen taak heeft hier iets tegen te doen. Overgewicht zal dalen, net zoals in de jaren zeventig grote aantallen rokers spontaan (zijn) gestopt.
Dat lijkt mij hoogst twijfelachtig. Terwijl het roken in de jaren vijftig de norm werd, werd in wetenschappelijke kring steeds duidelijker dat deze gewoonte de belangrijkste oorzaak was van longkanker. De strijd tussen wetenschappelijke kennis enerzijds en de ingeslepen cultuur anderzijds heeft decennialang geduurd en is - getuige de discussie over de rookvrije kleine kroegen - nog steeds niet afgerond.
De inzet van moedige voormannen als dr. L. Meinsma, pas na geruime tijd ondersteund door overheidsmaatregelen, heeft eerst de kennis over de schadelijke effecten van roken verspreid en daarna de houding in positieve zin beïnvloed. Dat heeft ten slotte geleid tot een verandering in gedrag. Maar om dat te typeren als een spontaan proces is ahistorisch. We kunnen als samenleving wel degelijk ongezonde gewoonten in ons gedrag beïnvloeden. Hoe dat het beste kan, is een andere discussie.
Woerden, oktober 2008
Jan Huurman, arts Maatschappij en Gezondheid en directeur Nationaal Instituut Gezondheidsbevordering en Ziektepreventie (NIGZ)
- Er zijn nog geen reacties
