Laatste nieuws
Marcel Slockers
Marcel Slockers
2 minuten leestijd
Blog

Mensenrechten onder druk

2 reacties

Met een ademfrequentie van 30 trof de straatdokter hem aan in de nachtopvang voor daklozen. Hij was net weggestuurd uit het ziekenhuis, ook al hapte hij naar adem en dacht hij dat hij doodging. 300 euro had hij moeten betalen om behandeld te worden; het had hem amper benauwder kunnen maken.

De straatdokter stuurde hem per ambulance door naar een ander ziekenhuis. Daar werd hij meteen geïsoleerd verpleegd. Zijn bilaterale pneumokokkenpneumonie had zijn einde kunnen betekenen, vertelden de dokters later.

Als dakloze had hij geen adres en daarom geen zorgverzekering. Waren geen verzekering en geen 300 euro cash echt belangrijker dan een mensenleven? Moest hij daarom doodziek weggestuurd worden bij een ziekenhuis?

Vandaag wordt bekend dat de straatdokters genomineerd zijn voor een nieuwe prijs: de MensenrechtenMens-prijs 2018. Het College voor de Rechten van de Mens zet zich in voor mensenrechten in Nederland en vindt dat deze rechten nog te vaak onder druk staan. Met de nominatie ondersteunt het college het recht op onderdak en medische zorg voor daklozen. Straatdokters streden voor een regeling voor onverzekerden afgelopen jaren. Het college heeft de inspanningen van de Nederlandse Straatdokters Groep gezien en beloond met een nominatie voor de nieuwe prijs.

Voorzitter en jurylid Adriana van Dooijeweert: ‘Toegang tot goede zorg is essentieel, zeker ook voor mensen die op straat of in de opvang leven. De straatdokters stellen bij hun zorg de mens centraal. Tegelijkertijd zetten zij zich in om de toegang tot goede zorg van dak- en thuisloze mensen beter te waarborgen.’

De straatdokters hopen dat er met de steun van het college wat gaat veranderen aan de toegang tot de zorg voor onverzekerden. Dat dokters en directies in ziekenhuizen doordrongen raken van de rechten van elke Nederlander, ook van Nederlanders die hun huis en verzekering zijn kwijtgeraakt. Dat zij zich realiseren dat hun corebusiness genezen is, en niet afrekenen. Dat zij alles zullen doen om dat genezen mogelijk te maken. Dat zij daarom gebruik zullen maken van de regeling voor vergoeding van medische zorg aan onverzekerden van het CAK, ook al kost dat extra werk.

Binnen Rotterdam melden ziekenhuizen nog amper onverzekerde daklozen aan bij het meldpunt van het CAK. Terwijl ze de kosten van behandeling kunnen terugkrijgen en dus geen dakloze onverzekerden hoeven wegsturen. Er gaat wel veel mis door dat wegsturen. Moet deze praktijk echt levens gaan kosten?

Helaas gaat bij de uitvoering van de regeling bij het CAK ook veel mis. Ongeveer de helft van de aanvragen door zorgverleners wordt afgewezen. Kortom: zorgverleners kennen de regeling niet, of willen hem niet toepassen, of zijn gefrustreerd omdat de helft van de aanvragen wordt afgewezen!

Tijd voor iets anders. Bij elke lokale GGD zou een zorgmarinier letterlijk op de fiets moeten springen. Deze zorgmarinier kan dan de dakloze en zorgverlener aan zorg, adres en zorgverzekering koppelen. Een ziekenhuis of andere instelling heeft dan de garantie van de vergoeding van kosten. Een andere oplossing is dat we mensen zonder adres niet meer uit de zorgverzekering zetten!

Het is belangrijk dat de rechten van daklozen erkend worden en hun medische zorg ons weer een zorg is. Zodat we in de toekomst alle dokters van Nederland kunnen nomineren voor de MensenrechtenMens-prijs.

Zie www.straatdokter.nl

Op 10 december, de Internationale Dag voor de Rechten van de Mens, wordt de winnaar van de MensenrechtenMens-prijs 2018 bekendgemaakt.

straatdokter
  • Marcel Slockers

    Marcel Slockers is niet-praktiserend huisarts en straatdokter in Rotterdam.  

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • F.A.van der Weel

    ,

    In reactie op de blog „rechten van de mens” moet ik toevoegen dat ook de Nederlandse regering zich schuldig maakt aan het schenden van het verdrag daarover. In Flevoland is door sluiting van het Zuiderzeeziekenhuis de gezondheidszorg op ruim 35 minut...en autorijden voor het dichts bij zijnde ziekenhuis komen staan. De overige ziekenhuizen die deze verzorging zouden overnemen liggen op 1 uur en meer reisafstand. Daarbij zijn verkeerslichten en open bruggen nog buiten beschouwing gelaten. Met openbaar vervoer is het onmogelijk binnen 1 uur een van deze instellingen te bereiken. De IGZ die dat toch niet zou moeten accepteren leunt gezapig achterover en ruim 120.00 inwoners zijn in een ontwikkelingsland beland.

  • Chris de Ridder

    huisarts n.p., Gameren

    Schokkend, dat dit in Nederland kan gebeuren.

 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.