LHV en NHG: ‘Geen diensten oudere huisarts voor herregistratie’

De starheid waarmee de HVRC de registratieregels hanteert en de weinig buigzame aanpassing hiervan door LHV en NHG doen ons in toenemende mate afvragen wat we nu eigenlijk beogen met deze eisen (MC 36/2007: 1440). Steeds meer bekruipt ons het gevoel dat de kwantiteit bepalend is voor herregistratie en niet de kwaliteit. De eis van tien diensten per jaar lijkt uit de lucht gegrepen, evenals de recente aanpassing om huisartsen die twintig jaar ervaring hebben vrij te stellen. Nergens in de discussie komen we  een goede wetenschappelijke onderbouwing voor deze eisen tegen. We lezen hier en daar wel iets over deskundigheid ten aanzien van spoedgevallen, maar nergens lijkt dit onderzocht.

De zorg op de huisartsenpost is voor het overgrote deel gewone dagzorg buiten kantooruren. De echte levensbedreigende spoed wordt opgevangen door de ambulancediensten. Persoonlijk zien wij in onze plattelandspraktijken een veelvoud aan spoedgevallen, vergeleken met het aantal dat we op de huisartsenpost tegenkomen.

In onze beleving dienen de kwaliteiten van een huisarts op orde te zijn om in aanmerking te komen voor herregistratie. Deze moeten goed omschreven en meetbaar zijn. De huisartsopleidingen hebben hier ongetwijfeld veel expertise in. Accreditatie en visitatie, en wellicht zelfs voortgangstoetsen, kunnen kwaliteit meten, lacunes opsporen en daarmee sturing geven aan de vereiste kwaliteit om in aanmerking te komen voor herregistratie. Dat leidt op een constructieve wijze tot kwaliteitsverbetering. 

Naar onze stellige overtuiging is dit een betere manier dan zonder pardon iemand uit het register schrappen die om welke reden dan ook (bestuurstaken, ziekte) het vereiste aantal diensten niet heeft kunnen draaien. Daarom roepen we HVRC, LHV en NHG op soepel om te gaan met de geldende regels en niet met nieuwe voorstellen naar VWS te stappen zolang de discussie gaande is.

Uithuizen, september 2007

U. Veen, N.R Veen-de Vries, R.B. Zwiers en J. Cijsouw, huisartsen