Kwaliteit opleiding? Zaak van opleider en bestuur

Vanaf 2013 moet elke opleiding een ‘interne kwaliteitscyclus’ hebben. Een modewoord voor iets dat opleider en ziekenhuis altijd al deden, maar nu expliciet moeten laten zien: periodiek uw handelen kritisch beschouwen én een plan opstellen en uitvoeren om uw handelen verder te verbeteren. Deze interne kwaliteitscyclus is onderdeel van het traject van modernisering van de medisch-specialistische vervolgopleidingen (MMV, 2011-2015). Een mooie, nood-zakelijke ontwikkeling met succes op korte
termijn. Want de verantwoordelijkheid ligt dan waar die hoort: bij de opleider en de opleidingsinrichting.

Is opleiden voor u geen dagelijkse kost? Hier volgt een samenvatting. Medisch-specialistische vervolgopleidingen staan onder verantwoordelijkheid van een opleider, bijgestaan door een opleidingsgroep van specialisten en het bestuur van het ziekenhuis. Het ziekenhuis heeft een centrale opleiding commissie (COC) die opleidingszaken bespreekt. De Registratiecommissie Geneeskundig Specialisten (RGS) is het orgaan dat opleidingen erkent en het College Geneeskundige Specialismen (CGS) stelt daarvoor de regels op. Om de kwaliteit te beoordelen en te waarborgen, bezoekt de RGS de verschillende opleidingen regelmatig. Dat heet een (externe) visitatie. Heeft een ziekenhuis meer opleidingen, dan visiteert de RGS het ziekenhuis meerdere keren. En in dat kader ook elke keer de algemene faciliteiten voor de opleiding in het ziekenhuis. Een tijdrovend proces met doublures dat soms ervaren wordt als een knellend toezicht.

Met de nieuwe interne kwaliteitscyclus krijgt de COC een grotere rol in de kwaliteit van het opleiden. De COC – en daarmee de instelling – krijgt de regie: bewaking en bevordering van de kwaliteit van de opleidingen. En niets betutteling, men is volledig vrij in de manier waarop men de interne kwaliteitszorg organiseert. De nieuwe verdeling van verantwoordelijkheden schept mogelijkheden. Graag schets ik u mijn toekomstdroom. De COC heeft zicht op de kwaliteitscycli van alle opleidingen en stuurt zelfstandig middels interne audits. Slechts eens in de vijf jaar visiteert de externe visitatiecommissie van de RGS het ziekenhuis voor een marginale toetsing, met de COC en raad van bestuur als belangrijkste gesprekspartners. Minder belasting, doublures en ook het als knellend ervaren toezicht wordt zo aangepakt. Prettige bijkomstigheid: minder (bureaucratische) rompslomp. Zo ontstaat ook ruimte om
de externe visitaties van de afzonderlijke opleidingen per vakgebied anders in te richten. Niet meer per ziekenhuis maar in cluster- of regioverband. Dat is logischer aangezien een volledige aios-opleiding ook in meerdere ziekenhuizen plaatsvindt. Deze nieuwe wijze van externe beoordeling zal hoge eisen stellen
aan de visitatiecommissie. Haar rapport moet bondig en helder zijn, want het blijft de basis voor de erkenning van de opleiding, een proces met juridische aspecten.

Gelukkig is dit meer dan toekomstmuziek.
CGS, RGS en MMV werken aan de contouren van zo’n nieuw extern visitatieproces. Ik ben blij met het begin, een glasheldere boodschap. Het leggen van de verantwoordelijkheid bij opleider en ziekenhuisbestuur geeft blijk van het grote vertrouwen dat CGS en RGS in u hebben.

Louis Verschoor, secretaris registratiecommissie KNMG

Deze column is geschreven op persoonlijke titel.

Reageren kan op knmg.nl/columns