Ici Paris: een reisverslag
Plaats een reactieColumn
Op 16 en 17 oktober hield de Conseil National de l’Ordre des Médecins (CNOM) haar jaarlijkse congres in Parijs. Prof. Robert Nicodème, voorzitter van de sectie Formation et Compétences Médicales, had mij uitgenodigd een voordracht te houden over herregistratie in Nederland. De voordracht diende in het Frans te worden gehouden. Nadat ik mij van de hulp van de voorzitter van de KNMG, prof. Van der Gaag, had verzekerd, heb ik deze uitdaging aangenomen. Donderdagavond laat arriveerde ik op Gare du Nord. De volgende ochtend was ik blij niet achter het stuur te zitten in de ochtendspits.
Zo’n 200 deelnemers waren naar de sessie ‘Journée des Qualifications’ gekomen, die werd geopend door dr. Patrick Bouet, voorzitter CNOM. Ik startte de voordracht met de historie van (her)registratie in Nederland. Op verzoek van het hoofdbestuur van de NMG (KNMG sinds 1949) richtten veertien medisch specialistische verenigingen in 1931 de Specialisten Registratie Commissie (SRC) op. In 1960 volgde de registratiecommissie voor sociale geneeskunde, in 1973 voor huisartsgeneeskunde. Na de tweede wereldoorlog vonden langdurige schermutselingen plaats tussen overheid, specialistenorganisaties en de KNMG over wie het primaat kreeg bij de opleiding van specialisten. In 1960 werd de strijd beslecht. De overheid gaf het primaat aan de KNMG onder voorwaarden: het ministerie heeft een zetel in het wetgevend orgaan en de minister dient in te stemmen met de regelgeving. Het tweede deel van de voordracht behandelde de eisen voor herregistratie, verkorte herregistratie en herintreding. Ten slotte werd de gang van zaken in de praktijk toegelicht aan de hand van de in 2013 genomen beslissingen door de RGS.
De daarop volgende rondetafeldiscussie was een ware vuurdoop, die ik overleefde doordat mij werd toegestaan niet alle vragen in het Frans te beantwoorden. De animositeit tussen universiteit en CNOM was voelbaar. De universitair werkzame specialisten konden zich moeilijk voorstellen dat hun Nederlandse collega’s onder hetzelfde herregistratieregiem vielen als de niet-universitair werkzame artsen. Het feit dat bezwaar en beroep tegen de beslissing van de RGS mogelijk is, was een pleister op de wonde. Dr. Bouet sloot de sessie en zei indien ooit herregistratie in Frankrijk zou worden ingevoerd dit volgens het principe voor en door artsen moest en de CNOM een belangrijke plaats toekwam.
Na de pauze spraken prof. Nicodème en dr. Parc over de route die buitenlandse artsen moeten afleggen om een specialistendiploma in Frankrijk te behalen. Er blijken vele wegen met allerlei uitzonderingen (b.v. een aparte route voor artsen uit de Golfstaten) te bestaan. Van herkansing wordt veelvuldig gebruik gemaakt. Hierna volgde de tweede rondetafeldiscussie die de term overigens alleen verdiende door de halfronde opstelling van de stoelen op het podium. De deelnemers hielden lange monologen zodat geen tijd overbleef voor vragen vanuit de zaal. De conclusie was dat slecht zicht bestond op de competenties die de in het buitenland opgeleide artsen in Frankrijk behaalden.
De ochtend werd afgesloten met een buffetlunch die bij nogal wat deelnemers het volgen van de middag tot een zware taak zal hebben gemaakt. Voor mij was het afscheid nemen van mijn gastheren en hen bedanken voor een perfect georganiseerde ontvangst.
Louis Verschoor, secretaris RGS
De column op deze pagina is geschreven op persoonlijke titel.
Reageren kan op Reageren kan op knmg.nl/columns.
- Er zijn nog geen reacties
