De registratiecommissie: een vitale tachtiger

De wens voor een registratiecommissie bestond al langer. Het werd duidelijk uitgesproken in 1913, de conceptie vond plaats in 1930 te Leeuwarden en in 1931 werd het geboren te Amsterdam. Dat het zo lang moest duren, kwam niet doordat nog geen beroep op IVF kon worden gedaan, maar vanwege het multi-ouderschap (de leden van de Algemene vergadering der Maatschappij). Nijhoff hield het ten doop, het kreeg de initialen S.R.C.

Specialisten Registratie Commissie

De eerste vergadering van de Specialisten Registratie Commissie (SRC) vond plaats in 1932 te Den Haag. Uitgangspunt was een degelijke registratie van (aspirant) medisch specialisten. Al snel hield de commissie zich ook bezig met de opleiding tot specialist. In 1939 overzag de commissie de opleiding in 18 specialismen met een duur van drie jaar. De wetenschappelijke verenigingen gaven adviezen voor de inhoud van de opleiding. De SRC had zowel een regelgevende als uitvoerende taak. De rechtsprekende taak (bezwaar en beroep) werd vervuld door het hoofdbestuur van de Nederlandsche Maatschappij tot bevordering der Geneeskunst (NMG).

Van 1941 tot 1945 was op last van de Rijkscommisaris de NMG en daarmee ook de SRC opgeheven. In september 1944 na de bevrijding van het zuiden van Nederland werd Medisch Contact als officiële organisatie erkend en trad tot de heroprichting van de NMG (eind september 1945) in al haar rechten en plichten. Eén van de taken die Medisch Contact op zich nam, was de heroprichting van de SRC (augustus 1945) om daarmee de inschrijving mogelijk te maken van tijdens de oorlog opgeleide specialisten.

Kwaliteit

In september 1945 verscheen de notitie ‘Kritiek op de opleiding van specialisten’ van de internist Pompen, die pleitte voor kwaliteit in plaats van kwantiteit. Dit leidde in 1949 tot het rapport-Zeeman waarbij regels voor opleider, opleidingsinrichting, aiossen en opleidingstijd (variatie per specialisme van drie tot zes jaar) werden voorgesteld.

Daarna trad een lange tijd van (machts)strijd op. Eerst binnen de KNMG, met name tussen SRC en hoofdbestuur. Later tussen KNMG en overheid. Pas in 1960 werd een definitieve regeling getroffen. De opleidings- en registratie functie werd binnen de KNMG ondergebracht en ingericht volgens de trias politica. Het Centraal College (CC) werd ingesteld voor de regelgeving, de SRC voor de uitvoering. De rechtsprekende taak van het hoofdbestuur werd overgedragen aan een commissie van beroep. Zowel in het CC als in de SRC werden kroonleden benoemd, terwijl besluiten van het CC moesten worden goedgekeurd door de minister van Onderwijs, gehoord hebbende de minister van Volksgezondheid.

Inhoud

Na deze periode kon alle aandacht uitgaan naar de inhoud. De registratiecommissie startte trainingen voor visitatoren, die later een verplichtend karakter kregen. De (M)SRC speelde een actieve rol bij de implementatie van CanMeds in de landelijke opleidingsplannen van de wetenschappelijke verenigingen.

Bij de andere geneeskundig specialismen werden vergelijkbare structuren opgezet. In 1960 bij de sociale geneeskunde en in 1973 bij de huisartsgeneeskunde.

Volledig meegaand met zijn tijd ging in 2013 de (M)SRC op 82-jarige leeftijd samenwonen met de SGRC en HVRC. Na bijna drie jaar samenwonen is de Registratiecommissie Geneeskundig Specialisten (RGS) vitaler dan ooit. De jeugd is voorbij, de volwassenheid wenkt.

Reageren kan op knmg.nl/columns.