Laatste pil

Bert Keijzer pleit voor de heliummethode als laatste-wil-pil, dus een vorm van zelfeuthanasie waarbij geen arts meer nodig is (MC 40/2012: 2194). Dat is verrassend: de erkenning dat zelfdoding zonder arts, dus ook als niet is voldaan aan de wettelijke eisen waaraan de arts gebonden is, als alternatief kan worden aangewezen.

Maar is Bert hier wel serieus of wil hij vooral de NVVE kietelen? Want zou hij nu werkelijk menen dat met de komst van de heliummethode de NVVE haar bestaansrecht verliest?

Los van de vraag of de bezwaren van de NVVE zo sterk zijn, lijkt het mij geen aantrekkelijke methode. Liever de 150 pillen met yoghurt die mijn moeder gebruikte.

De vraag blijft hoe ideaal de heliummethode is. De meningen zijn verdeeld. Je kunt helium heel eenvoudig ‘denatureren’ en dan werkt het niet meer. Zolang de overheid alles doet om zorgvuldige zelfdoding tegen te werken, zal ook deze methode onmogelijk worden gemaakt. Dáár ligt het grootste probleem. Er is immers al een goed en eenvoudig middel. Het drankje dat artsen bij hulp bij zelfdoding gebruiken, halen ze bij de apotheek. Zo’n ‘laatste-wil-pil’ bestaat dus al, maar blijft ontoegankelijk. Waarom pleit een arts nu voor zo’n omslachtige methode?

Dan de onjuiste veronderstelling over mij. Dat ik mij hard maak om de strafbaarheid van hulp bij zelfdoding af te schaffen, wil nog niet zeggen dat ik vervolgd wilde worden. Ik vroeg aandacht voor de problematiek van het ‘voltooid leven’. Die werd en wordt door wet, juristen en ook artsen onvoldoende serieus genomen. Zodoende kwam ook mijn hulp aan mijn moeder voor het voetlicht. Blijkbaar zit het OM ermee in zijn maag. Dat toont alleen maar aan hoe discutabel die wonderlijke wet is, die actief of passief alleen maar narigheid veroorzaakt en niets oplost.

Albert Heringa, gepensioneerd ontwikkelingsecoloog, Bennekom