Collega V.

Collega V., bij ons uit de regio, is werkzaam als arts in een penitentiaire inrichting. Kortgeleden heeft hij te horen gekregen dat zijn registratie als huisarts is komen te vervallen omdat hij naast deze werkzaamheden als gevangenisarts, niet voldoende lang de vereiste twee dagen per week in de huisartsenpraktijk werkzaam is geweest.

Geen huisarts betekent in dit geval ook niet meer zelfstandig kunnen werken als arts in de gevangenis. En dat terwijl zowel collega V., als zijn justitiële werkgever, zo tevreden waren over de samenwerking. Collega V. heeft enkele jaren geleden door persoonlijke omstandigheden gedwongen, het praktijkhouderschap neergelegd. Omdat hij nog zoveel lol had in het vak besloot hij werkzaam te gaan zijn als arts in een gevangenis. V. stond al sinds 1977 ingeschreven in het huisartsenregister, heeft een uitgebreide tropenervaring, en heeft gedurende 18 jaar het huisartsenvak uitgeoefend als praktijkhouder. Ook heeft hij de cursus voor penitentiair arts met succes gevolgd. Een geweldige en solide basis voor de uitoefening van de huisartsgeneeskunde in een penitentiaire inrichting, zou je zo zeggen.

De toetsingscommissie dacht daar anders over. Startende en ervaren huisartsen over een kam geschoren, uitzonderingen worden niet gemaakt. In een tijd waarin we ons er serieus op dienen voor te bereiden dat we tot ons 70ste werkzaam dienen te blijven kan de overstap naar een instelling een prima optie zijn voor veel huisartsen. Ik kan mij voorstellen dat de instellingen hier net zo over denken. Er is immers nog steeds een tekort aan huisartsen die werkzaam willen zijn in de gevangenis. De bestaande registratie-eisen lijken hier meer het handhaven zelf als doel te hebben, dan het waarborgen van de kwaliteit, of het oplossen van een probleem. Het wordt tijd dat de registratiecommissie wat individueler gaat toetsen, en nog eens beziet waar de huidige regelgeving nu feitelijk voor bedoeld is.

Erik Pleij, Huisarts te Alphen aan den Rijn