Waken op straat

Het is oorlog als je voor het eerst in Kampen oudejaarsavond meemaakt. Kanonslagen klinken op door de steegjes in het oude centrum. Ik had dienst en laveerde mijn auto tussen groepjes jongeren door die met melkbussen en carbid vurige vlammen en oorverdovend lawaai produceerden. Eén straat was compleet gebarricadeerd door melkbussen, de deksels stonden nu gericht op mijn auto. Rustig blijven, maande ik mezelf en sprak de jongens aan; ze hadden allen een flesje in de hand, het was mij onduidelijk of de inhoud uit carbid of uit bier bestond. Kennelijk kwam mijn uitleg dat ik als dokter aan het werk moest geloofwaardig over; ik mocht doorrijden naar een mevrouw die thuis op sterven lag en pijn had.

Ook in de straat van die stervende mevrouw werd met melkbussen geschoten. Toen ik binnen was, vroeg ik aan de familie of zij last hadden van het lawaai. Toen ze dat beaamden, vertelde ik dat ik had gemerkt dat de jongens met de melkbussen best willen luisteren als je een goed verhaal hebt. Daarna keerde de rust snel terug in de woonkamer met het sterfbed: De extra morfine deed zijn werk en buiten hielden de jongsten van de familie de straat vrij van melkbussen.

Sjoerd Zwart, huisarts

Lees hier de andere lezersbijdragen over de vier elementen