Tennis doet er niet toe

Juli 2012. Onze tennisclub houdt weer zijn jaarlijkse toernooi. En zowaar komen wij met degelijk spel in de finale van de herendubbel zeven. Daar blijken wij als 50-plussers tegen twee jonkies te spelen, die ons binnen een uur met hun forse topspinslagen van het veld vegen. Enigszins teleurgesteld mengen wij ons na de wedstrijd tussen toekijkende fans. Ik hoor iemand zeggen: ‘Toch knap dat ze gewonnen hebben, en dat met zijn nieuwe hart.’

Ik krijg een flashback. Gaat dit over mijn tegenstander? Is hij degene waar ik een paar jaar geleden als deelnemende huisarts bij werd geroepen? Een fitte 20-jarige die tijdens een tenniswedstrijd was flauwgevallen?

De gebeurtenis is altijd op mijn netvlies blijven staan. Tijdens mijn bijna nachtelijke tennispartij werd ik bij een jongen geroepen die zonder reden tijdens inspanning flauwviel. Ik herinner me een trage pols en stelde de diagnose vasovagale collaps. Hij kwam langzaam bij, dus mijn diagnose leek in eerste instantie juist. Ik adviseerde hem de volgende dag naar zijn eigen huisarts te gaan.

Enkele maanden later hoorde ik in het geruchtencircuit dat er mogelijk hartproblemen in de familie voorkwamen en vroeg ik mij af: heb ik toentertijd wel juist gehandeld?

Een jaar later kwam ik tijdens hetzelfde clubtoernooi dezelfde jongen tegen. Hij had een soort karretje naast zich. Ik zeg stomverbaasd: ‘Wat heb jij daar nou?’, want ik zie een soort pomp op die kar staan. Waarop hij zegt: ‘Dat is mijn kunsthart.’ ‘Je maakt een grapje’, kraam ik nog uit, maar dat blijkt niet zo te zijn.

Nu, vijf jaar later, krijg ik nadere uitleg. Net als zijn moeder blijkt hij behept te zijn met de genetische aandoening dilaterende cardiomyopathie. Hij is kort nadat ik hem met zijn externe hartondersteuningspomp had gezien, geopereerd en heeft in Duitsland een donorhart gekregen.

Daarop herstelde zijn conditie snel. Een tijdje geleden heeft hij het tennistoernooi voor mensen met een donororgaan (EHLT Games) gewonnen. Er wordt mij even een inkijkje in de wereld van donoren en ontvangers gegund.

Na zijn verhaal is de teleurstelling over ons verlies volledig naar de achtergrond verdwenen en feliciteer ik hem uit de grond van mijn hart met de overwinning! En dat tennis, dat doet er niet zoveel meer toe.

W. van Dijk, huisarts, Almere