Te makkelijk gedacht
3 reacties‘Stel nou dat alle artsen gewoon in loondienst gingen’, vroeg iemand in mijn omgeving zich af. Zij, medisch specialist in een middelgroot ziekenhuis, had serieus overwogen om gebruik te maken van de subsidieregeling ‘Overgang integrale tarieven medisch-specialistische zorg’ om daarmee in loondienst te gaan en als compensatie 100.000 euro te krijgen – een regeling die overigens onlangs is gestopt.
Ze vervolgde: ‘Ik zag er wel wat in. Ik bedoel: als we het allemaal zouden doen, wordt het hele systeem dan niet veel makkelijker? Nu heb ik het gevoel dat ik keihard werk om vervolgens aan het eind van het kwartaal te horen dat we alsnog ons plafond niet aangetikt hebben.
Het geld gaat er ook met kruiwagens weer uit
Natuurlijk is het fijn dat we goed verdienen, maar het geld gaat er ook met kruiwagens tegelijk weer uit naar pensioenpremies en arbeidsongeschiktheidsverzekering. Aan het eind van het jaar moet ik daarom mijn best doen om te zien wat ik nou überhaupt verdiend heb. Ook vind ik het prima als we uitbetaald worden volgens de balkenendenorm, maar dan wel aangepast aan de échte Balkenende: de eerste zes jaar een ministerssalaris en daarna net als hij ruim 4 ton per jaar, haha! In het huidige systeem worden we trouwens ook niet beloond voor ontwikkelingen zoals minder vaak opereren, dus als ons salaris gelijk zou blijven, zouden we meer tijd kunnen besteden aan de patiënt en aan gedeelde besluitvorming, en zouden de kosten voor second opinions ook minder worden. Zorgverzekeraars zouden geld kunnen besparen op fraudeonderzoek, omdat ik verwacht dat als wij geen directe drijfveer hebben om zo creatief mogelijk onze DOT’s te declareren, ze ons meer zouden vertrouwen en niet met de stofkam door alle declaraties zouden gaan. Dat geld zou dan weer geïnvesteerd kunnen worden in innovatieve projecten. Win-win-win dus, maar ja, dat is waarschijnlijk wat te makkelijk gedacht allemaal.’
‘Ja’, was mijn antwoord, ‘ik vrees van wel.’
Karemaker
Psychiater, Rotterdam
Ik vraag het me sterk af, of de regeldruk van vrijgevestigde naar loondienst zou afnemen, deze is in mijn beleving onlosmakelijk verbonden met het wantrouwen (“de stofkam”) van de verzekeraars. In de SGGZ werken alle mensen in loondienst, maar die st...ofkam wordt gevreesd en bezworen via allemaal niet-EBM maatregelen die dan “in het belang van de patiënt” moeten worden ingevuld en bijgehouden.
Wellicht handelt de ggz daarmee van alle specialisten als het sufste kind in de klas, maar dat kan ik van binnenuit niet objectief beoordelen. Kinderartsen en SEHartsen werken dacht ik ook allemaal in loondienst, benieuwd hoe t daar is gesteld.
Ik weet dat gras aan de overkant er altijd groener uit ziet, maar het lijkt me niet onprettig om met mijn eigen financiële zaken bezig te zijn naast patiëntenzorg, in plaats van steeds meer het gevoel te krijgen dat ik de zorg zo moet leveren als iemand anders - niet gehinderd door een medische vooropleiding - voor mij bedacht. Ik denk liever zelf.
Gelijke gerichtheid creëren is lastig als het gaat om het uitkeren van geld dat verzekeraars van onze patiënten ontvangen. Ergens tussen ontvangst en uitbetalen ontstaat kennelijk het idee dat het eigenaarschap verandert van patiënt naar verzekeraar. En dat idee (dus euro’s) weer loslaten door gewoon over te maken aan een zorgverlener voor geleverde diensten geen logische stap.
Huybert van Eck
Eigenaar CarpeNexus, ‘s-Hertogenbosch
Beste Bertho,
Het gaat niet om loondienst of vrije vestiging!
Het gaat om gelijk gerichtheid van belangen. Hoe we dat organiseren is vervolgens een secundaire vraag, die afhankelijk is van de locale context.
Laat de gelijk gerichtheid als uitga...ngspunt dienen!
Marten Niessink
huisarts, Almere
Inderdaad wel zo makkelijk en maatschappelijk verantwoord bij een publieke functie. Alle artsen in loondienst!