Nog één keer Edith Schippers

Ik denk dat ze met tevredenheid de commentaren zal lezen. Er is waardering voor haar aanpak om met hoofdlijnenakkoorden te werken, dat het haar gelukt is de stijging van de zorgkosten te beperken, om goede zorg toegankelijk en betaalbaar te houden. Met name de manier waarop ze de veldpartijen gemeenschappelijk medeverantwoordelijk maakte voor de resultaten van haar beleid oogst bewondering. Maar er is meer: haar omarming van ‘Het roer moet om’, haar visie op farmacie en geneesmiddelen, de duidelijkheid die ze heeft geschapen over de status van de schriftelijke wilsverklaring, ze wordt erom geprezen. Uit persoonlijke ervaring ken ik haar uitstekende dossierkennis, politieke gevoel en het ontbreken van meel in de mond.

Een minister kan nu eenmaal niet alles

Is er dan geen kritiek op haar ministerschap? Natuurlijk wel, maar eigenlijk is die nogal mild en is er ook begrip dat een minister nu eenmaal niet alles kan. Opvallend is dat de portefeuille van haar staatssecretaris Martin van Rijn de beoordeling van haar ministerschap niet raakt, terwijl de zorgen over hoe de decentralisaties van jeugd- en ouderenzorg uitpakken groot zijn. Ik denk dat Schippers blij is geweest met zo’n sterke staatssecretaris naast zich. Vooraf was er nogal wat twijfel of deze decentralisaties politiek haalbaar waren; Van Rijn, met zijn uitgebreide kennis van het veld en het ministerie, werd gezien als de ideale figuur om de transities te leiden. Dat het voorlopige resultaat daarvan tot grote problemen leidt, blijft blijkbaar niet aan Edith Schippers kleven. En dat is op zich ook weer knap.