Geen zorgtekort maar een patiëntenoverschot
2 reacties'Onder druk wordt alles vloeibaar’ is een op het eerste oog aangenaam en geruststellend gezegde dat inhoudt dat het uiteindelijk altijd goedkomt als je de druk maar genoeg opvoert. Helaas merken we dit in de zorg nog niet bepaald. Hoewel het afgelopen anderhalf jaar leek te bewijzen dat we ten tijde van de geboorte van een pandemie een placenta vol solidariteit en schouders-eronder-inzet tegemoet konden zien, kijken we nu naar lange wachttijden voor de inhaalzorg en een historisch hoog ziekteverzuim onder zorgpersoneel tot wel 8,5 procent.
Daarbij past natuurlijk dat iedereen zijn vaste paradepaardjes weer van stal heeft gehaald: de brancheorganisaties vinden dat de salarissen omhoog moeten, zorgverzekeraars zetten in op zorgsubstitutie (lees: meer zorg naar de huisarts), een aantal politieke partijen wil een stelselwijziging en de ziekenhuizen willen meer geld om extra personeel aan te nemen. Echter, in Nederland werkten in 2020 al circa 1,4 miljoen mensen in de sector zorg en welzijn – één op de zes mensen in het arbeidsproces, aldus het CBS. Er zijn rigoureuze stappen nodig om dit in de toekomst niet nog verder te laten oplopen.
40 procent van alle kankerpatiënten was te voorkomen
Het is dan ook belangrijk dat we niet langer denken in termen van zorgtekort, maar patiëntenoverschot. Bij ongeveer 40 procent van alle patiënten met kanker was dat te voorkomen, bij hart- en vaatziekten ligt dat percentage mogelijk nog hoger en ook op het gebied van preventie van psychische aandoeningen en traumatologie is de rek er nog niet uit. Daarvoor is wel een steviger paradigmashift nodig dan de 2,9 miljard euro die nu wordt uitgegeven aan ziektepreventie en gezondheidsbevordering. In die zin ben ik het dan ook eens met huisarts Bart Bruijn die in dit nummer betoogt dat van artsen niet te veel moet worden verwacht als het gaat om leefstijlveranderingen. Zolang friet goedkoper is dan fruit, is het dweilen met de kraan open. Dus kom op, Den Haag!
C.A. Verweij-Mosk
Haio
Misschien moeten de mens ook accepteren dat het leven niet maakbaar is en dat patiënten meer aan zelfzorg moeten doen. Dat we zelf als arts door maar behandelingen of opties aan te blijven bieden, patiënten ook het gevoel geven dat we tot in den treu...ren kunnen helpen. Ouder worden lijkt leuk maar als we heel sec kijken is er maar voor heel klein groepje ook wat aan, dat ouder zijn. En laatstaan voor de omgeving. Patiënten overschot creëeren we ook een beetje zelf. De vergrijzing. Het is voor niemand handig om 100 te worden. Zelfs 80 worden is voor velen al een drama. Waarom mogen we niet wat vaker en eerder afzien van allerlei pillen behandelingen e.d.
Psychiater, THESINGE
Ik zet mijn naam er maar even bij want het lukt niet die in te vullen. Menno Oosterhoff:
Helemaal mee eens, dat organisatie van preventie niet de primaire taak is van artsen. Let wel. Ik heb het over de organisatie ervan. Zorgverzekeraars doen er ...niks aan. Ik vind ook dat zorg niet thuishoort op de markt, maar dat terzijde. Inderdaad ligt hier een grote taak voor de overheid. Laten we hopen dat de nieuwe minister van VWS hier visie over heeft.