‘De neveneffecten van de lockdownmaatregelen’

Hoe vergaat het artsen op de werkvloer in tijden van covid-19? Vandaag de belevenissen van kinderintensivist Alvin Schadenberg, die in Engeland werkt.

Alvin Schadenberg is kinderintensivist in het Bristol Royal Hospital for Children. ‘Wij hebben geen patiënten met covid-19 gezien, maar de uitbraak heeft wel een enorme impact op ons werk. We werken allemaal in full PPE (personal protective equipment) en zeker voor de verpleging is dat lichamelijk zwaar. Voor ons als artsen is vooral het voeren van gesprekken met een masker voor en een spatbril op lastig. En we voeren veel moeilijke gesprekken, nogal eens over het levenseinde van een kind. De ouders mogen trouwens wel bij hun kind blijven, met alleen een mondkapje op.

We hebben  enkele gevallen gehad van kinderen met  PIMS-TS (paediatric inflammatory multisystem syndrome temporally associated with SARS-CoV-2), het Kawasaki-achtige beeld waarover veel te doen is geweest in Engeland. En ook hier was de PCR altijd negatief, maar hadden ze soms wel antilichamen in het bloed. Het blijft moeilijk te bewijzen dat er een relatie met corona is, maar er is wel echt een duidelijke spike in het aantal gevallen die de kop opstaken tijdens het hoogtepunt van de pandemie. Als het inderdaad een reactie op een besmetting met SARS-CoV-2 is, zijn we daar voorlopig niet van af. Die onrust over dit ziektebeeld heeft er trouwens toe geleid dat er heel veel is gebeld over kinderen met koorts, waardoor er heel veel extra echo’s van harten zijn gemaakt. De onevenredige concentratie aan zorg voor covid-19 (gerelateerde) patiënten kan ten koste gaan van andere zorg. Wat dat betreft hebben we op de intensive care een bevoorrechte positie: niemand zegt dat de zorg die wij leveren wel even kan wachten.

Naast de PIMS-TS-gevallen zien wij vooral de neveneffecten van de lockdownmaatregelen, kindjes die pas heel laat met een sepsis binnenkomen bijvoorbeeld. Er zijn een paar kinderen aan overleden, terwijl we dat vóór covid nog maar heel zelden zagen. Het lijkt er verder op dat er meer kinderen het slachtoffer van kindermishandeling worden, een bijeffect van het sociaal isolement waar families in zitten.

Ik maak me wel zorgen over hoe snel de maatregelen worden afgebouwd, de politiek wil sneller dan de zorg. Begrijpelijk, maar het gevaar is nog niet geweken. Ik ben bang voor een tweede piek.’