Hoge babysterfte niet door thuisbevalling (3)

De aandacht die in de media wordt besteed aan de oorzaken van de hoge perinatale sterfte in Nederland, en het ietwat weemoedige artikel in Medisch Contact over (het verdwijnen van) de verloskundige zorg die door huisartsen wordt geboden (MC 45/2010: 2390), roepen bij mij de vraag op of er een verband is tussen deze afname van de verloskundige zorg door huisartsen in Nederland en de toename van de perinatale sterfte. Een dergelijk verband zou uit de jaarlijkse statistieken aannemelijk kunnen worden (aannemende dat getalsmatig bekend is hoeveel huisartsen jaarlijks nog bevallingen deden tussen twintig jaar geleden en nu).

Ook zou het interessant zijn te weten of in België, met zijn beduidend lagere sterfte, verhoudingsgewijs meer huisartsen bevallingen doen. Voor zover mij bekend wordt bij de in de literatuur genoemde mogelijke oorzaken, deze optie niet genoemd.

Naar mijn mening (en die van bevriende oud-huisartsen) bestond er in het verleden een doorgaans goede samenwerking tussen de verloskundige en de huisarts in de dagelijkse obstetrische praktijk en was ook de verwijzing tussen de huisarts en de specialist van een ander gezagsniveau dan thans tussen verloskundige en gynaecoloog, met mogelijk als gevolg minder tijdverlies.

Als een dergelijk verband wordt aangetoond, betekent zulks dat nog sterker dan tot nu toe de communicatieve leemte die door het verdwijnen van de huisartsenzorg is ontstaan tussen verloskundigen en gynaecologen, adequaat moet worden ingevuld. Wil een nieuwe symbiose ontstaan dan is daarnaast nodig dat eventueel nog bestaande competentievragen en belangentegenstellingen verdwijnen. Ik betwijfel of daarvoor ‘311 miljoen euro extra’ nodig is.

Venlo, november 2010

Victor Verstappen, oud-internist

• Meer brieven