Voorzitter LAD: Ons allergrootste belang

voorzitterscolumn

Sinds ongeveer een jaar maak ik als arbiter deel uit van het Scheidsgerecht Gezondheidszorg, voorgedragen vanuit de kring van de artsen in dienstverband. Dat is een boeiende taak, waar ik met overtuiging ‘ja’ tegen heb gezegd. Samen met collega-arbiters behandelen we geschillen tussen instellingen en beroepsbeoefenaars, zoals dokters. De voorzitter en griffier zijn juristen. Ik voel mij thuis, want ook de bureausamenstelling van artsen-werknemersorganisatie LAD kent zo’n nuttige mix.

‘Zoals dokters’, schreef ik hierboven. Maar het gebeurt eigenlijk amper dat onze beroepsgroep gemengd is in een geschil bij het scheidsgerecht. Naar mijn mening ligt een groot deel van de verklaring bij een prominent element van de belangenbehartiging van de LAD: de individuele rechtshulp. Voor veel collega’s is dit een belangrijke reden om lid te worden, en te blijven. Wel gebeurt het helaas nog te vaak dat leden later aankloppen dan gewenst. Kom je rechtspositioneel of beroepsinhoudelijk in de knel, meld je vroegtijdig! Primair gaan onze juristen dan zelf aan de slag. Als het niet direct op ons werkterrein ligt, werken we samen met onze partners KNMG en VvAA.

Artsen liggen steeds meer onder het vergrootglas. Kritische evaluatie van ons handelen is in toenemende mate een goede gewoonte. Uitvloeisel is wel dat ook verschillen van mening kunnen ontstaan. Het is dus ons allergrootste belang dat vooral ook dit aspect van de dienstverlening duidelijk zichtbaar is bij onze achterban, maar ook in onze arbeidsrelatie. En, als het onverhoopt toch tot een geschil komt, moet de intentie steeds zijn er rechtstreeks met de werkgever uit te komen. Verstoorde werkverhoudingen zijn nu eenmaal niet goed voor de kwaliteit van zorg en moeten dus zo snel mogelijk worden hersteld. Naar mijn mening draagt deze taakopvatting van de LAD eraan bij dat het niet tot schade komt, of dat deze op z’n minst tot een minimum wordt beperkt.

Evenals in de geneeskunde is voorkomen natuurlijk altijd beter dan genezen. Dat is altijd ‘de stijl van ons huis’ geweest, en blijft dat ook nu wij een nieuwe jas hebben aangeschaft (zie blz. 236).

We beleven enerverende tijden. Een periode vol toenemende financiële onzekerheid voor zorgorganisaties, en dikwijls met druk op arbeidsvoorwaarden en soms ook arbeidsomstandigheden. Met onduidelijkheden in ziekenhuizen over productie en wat je gaat ‘verdienen’ als vakgroep/maatschap in de nieuwe DOT-structuur. En soms met suggesties om leningen aan het ziekenhuis te verstrekken, het decembersalaris maar half uit te betalen, mensen te ontslaan omdat de productie niet wordt gehaald, verplicht elders te gaan werken omdat je afdeling grotendeels dichtgaat. Enzovoorts.

Artsen in dienstverband zijn weerbaar, zich bewust van die bijzondere positie. Gesteund door hun organisatie die helpt, met oog voor je dagelijkse werkomgeving. Extra belangrijk nu het dienstverband van de dokter in de ogen van werkgevers niet altijd meer onwrikbaar is.

Mijn ervaring bij het Scheidsgerecht Gezondheidszorg bij dit alles stemt mij in enerverende tijden echter hoopvol. Hetgeen ik graag met u wil delen, vroeg in het nieuwe jaar.

Verstoorde verhoudingen op het werk moeten zo snel mogelijk worden hersteld.

Gert van Enk, voorzitter LAD