Leeftijdsfasebewust?

Als dit nummer van Medisch Contact bij u op de mat valt, zijn de onderhandelingen voor een nieuwe Cao UMC net gestart. Doorgaans verloopt de aanloop naar een cao-proces redelijk ‘geruisloos’, maar daarvan was in dit geval geen sprake. De inzet van werkgeversorganisatie NFU, waarin wordt voorgesteld de leeftijdsgrens voor nachtdiensten te verhogen, leidde tot zo veel negatieve reacties, dat snel duidelijk was dat dit een belangrijk onderwerp wordt in de onderhandelingen. Oók voor ons.

Nou vind ik het niet chique om een discussie via de media te voeren voordat de onderhandelingen überhaupt zijn gestart. Maar nu diverse partijen toch al hun mening hebben geventileerd, vind ik het gelegitimeerd om op deze plaats te melden hoe wij als LAD in deze discussie staan. Eerst de feiten: de leeftijdsgrens voor het draaien van avond- en nachtdiensten in de academische ziekenhuizen ligt bij 57 jaar en voor academisch medisch specialisten bij 60 jaar (dit laatste omdat specialisten op latere leeftijd beginnen met werken). De NFU wil die grens nu oprekken, omdat er een steeds groter beroep wordt gedaan op een kleiner wordende groep jonge werknemers. In het geval van de academisch medisch specialisten spreekt de NFU over een leeftijdsgrens van drie jaar vóór de AOW-gerechtigde leeftijd; voor de overige beroepsgroepen laat ze die grens nog in het midden. Dit betekent dat een academisch specialist die nu 59 is, straks tot z’n 64ste nachtdiensten moet draaien.

Die leeftijdsgrens is geen ‘leuk extraatje’ voor ouderen

Natuurlijk kan niemand tegen het streven zijn om oog te hebben voor jonge werknemers. Maar als dat gebeurt zonder een integrale visie op leeftijdsfasebewust personeelsbeleid, dan ben je bij ons aan het verkeerde adres. Laat ik duidelijk zijn: die leeftijdsgrens is niet een ‘leuk extraatje’ voor ouderen, maar is er met een reden. Diverse onderzoeken wijzen uit dat nachtdiensten een wissel trekken op je fysieke gemoedstoestand. Hoe ouder je wordt, hoe moeizamer je herstelt van een nachtdienst. Als je die leeftijdsgrens rücksichtslos van het ene op het andere moment verhoogt, worden jonge werknemers misschien tegemoetgekomen, maar wat heb je daaraan als het ziekteverzuim onder oudere werknemers vervolgens toeneemt?

Betekent dit dat wij als LAD geen oog hebben voor de dilemma’s waar de jonge generatie tegenaan loopt? Nee, natuurlijk hebben we dat wel! Sterker nog, in onze inzet, die we samen met de andere werknemersorganisaties hebben opgesteld, pleiten we niet voor niets voor een generatiebeleid. Daarin moet worden ingespeeld op de behoeften van werknemers per levensfase en worden gekeken hoe je invulling geeft aan gezond en veilig werken.

Ik vind het flauw om te doen alsof jongeren nu de dupe worden van een voordeeltje waar ouderen van genieten, want de scheve leeftijdsopbouw in umc’s speelt al veel langer, net als de hoge werkdruk waar vrijwel iedere beroepsgroep mee te maken heeft. Het getuigt van goed werkgeverschap als je daar een strategische, duurzame en vooral ook integrale visie op ontwikkelt waar alle generaties wel bij varen. Wij gaan daar de komende tijd heel graag over in gesprek met de NFU!

Christiaan Keijzer, voorzitter LAD