Er was er ’ns … de toekomst - Voorzitter LAD

Er was er ‘ns een initiatief om een artsen-werknemersorganisatie op te richten. Om onderdak te bieden aan de dokters in dienstverband. Onze voorgangers noemden de boreling ‘Landelijke vereniging van Artsen in Dienstverband’, de LAD. Het gebeurde op 8 mei 1948, in Utrecht. Op een zaterdag.

Binnen de ‘Nederlandse Maatschappij tot bevordering der Geneeskunst’ (toen nog zonder K) werd zo de behoefte ingevuld aan een organisatie van en voor artsen die geheel of gedeeltelijk in dienstverband werkten. Een goed idee en al 65 jaar vruchtdragend. De LAD nam plaats naast de kort voordien opgerichte LHV en de toenmalige LSV. Er werd nu gestalte gegeven aan specifieke belangenbehartiging, naast die van de vrijgevestigden.

Gaandeweg kregen we entree in alle sectoren van de gezondheidszorg. Ons ledental groeide en we zagen de achterban verjongen, vervrouwen en opschuiven naar steeds meer coassistenten, artsen in opleiding en medisch specialisten. Met allen zoeken we positieve confrontatie. Om leden steeds beter te kunnen vertegenwoordigen en te binden én om potentiële leden uit te nodigen voor kennismaking met de dynamiek van de LAD.

Verhoging van de organisatiegraad vergroot onze representativiteit en slagkracht. De kaders die noodzakelijk zijn om nieuwe uitdagingen aan te gaan, vereisen versterking. Wij kunnen àlle enthousiasme en activiteit van de huidige én van nieuwe leden goed gebruiken. In een turbulente omgeving met smalle marges is eigen vitaliteit het begin van goede wisselwerking, samenwerking en resultaten. Zoveel mogelijk krachten bundelen; was dat ook niet de reden voor de oprichting van onze LAD?

Met respect voor de grondgedachte achter de LAD – en daarop voortbouwend – benutten wij ons jubileumjaar om de functie van de artsen-werknemersorganisatie te verbreden. Het dienstverband emancipeerde tot volwaardig alternatief. Nu, 65 jaar en vele ontwikkelingen, resultaten – zelfs wapenfeiten – en huisstijlen later, is de stijl van het LAD-huis onveranderd offensief: (door-)werken aan de (rechts-)positie van individuele artsen en collegiale collectiviteiten. Middenin het werkveld, beide benen op de grond, bewust van bewegingen in en rondom de zorgsector. Op een transparante manier – herkenbaar en zichtbaar – die meedenken stimuleert. Daarvoor staan vanaf deze maand tot in de winter ook de nodige jubileumactiviteiten op stapel zoals u kunt lezen op www.lad.nl.

Het grootste gevaar voor 65-plussers is ‘hakken in het zand.’ Zonder uitdaging om visie te ontwikkelen en geen oog te hebben voor veranderende omstandigheden. Het blijft zaak om als solide partner aan al die overleg- en onderhandelingstafels goede initiatieven te nemen en te ondersteunen, gedragen door de achterban.

Er is … de toekomst! Waarin de vereniging er niet alleen is voor individuele en collectieve belangenbehartiging op materieel en inhoudelijk vlak, zoals onze professionele autonomie en de positionering binnen de werkorganisatie. We moeten er ook zijn voor de kwaliteit van de beroepsuitoefening en voor het aanzien van het vak.

Als vijftiende voorzitter van de LAD bij het dertiende lustrum voorzie ik nog vele opvolgers en vieringen.

Gert van Enk, voorzitter LAD