De dokters van morgen

In de steeds veranderende wereld van de medische zorg staan jonge dokters voor behoorlijke uitdagingen. Dat geldt natuurlijk voor elke generatie en daarom vind ik het fascinerend om te zien hoe verschillende generaties medisch specialisten samenwerken in zieken­huizen.

Elk met hun eigen perspectief en ervaring en opgeleid in een andere tijd. Ooit was het credo: veel vlieguren maken in het ziekenhuis, het vak leren door het veel te doen en de kunst afkijken van de opleider. See one, do one, teach one, met een duidelijke hiërarchie en weinig ruimte voor tegenspraak. Lange diensten en nachten waren eerder regel dan uitzondering. Nu is er veel meer aandacht voor het leerproces zelf en krijg je meer steun en begeleiding. Maar uitdagingen zijn er nog steeds.

Tijden veranderen, en dat geldt ook voor hoe jonge dokters naar de wereld, hun werk en hun leven kijken. Er is nu minder van die hiërarchie in ziekenhuizen. Jonge dokters weten goed wat hun rechten zijn en ze willen niet leven om te werken, maar werken om te leven. Een goede balans tussen werk en privé vinden zij belangrijk. Hoe kijken de jonge dokters eigenlijk naar de toekomst van hun vak? Zijn ze vol vertrouwen, of zit er ergens een knagend gevoel van onzekerheid? De banen liggen niet voor iedereen voor het oprapen zoals vroeger. Want ook voor onze jonge collega’s is baan- en bestaanszekerheid belangrijk. Ook de maatschappij om de jonge dokter heen is veranderd met meer gedoe als het gaat om het vinden van een betaalbaar huis of opvang voor kinderen. Daar kunnen de generaties elkaar juist in tegemoet komen. Het creëren van perspectief voor jonge dokters ligt grotendeels in handen van de beroepsgroep zelf. Samen kunnen we ervoor zorgen dat zij een stabiele basis hebben om op te bouwen.

De nieuwe energie van jonge dokters is een boost voor ons allemaal

Ondanks alle onzekerheid, blijft de passie voor het vak van medisch specialist onverminderd groot. Ze kozen niet voor niets voor dit mooie vak. De jonge collega’s die ik spreek zien de toekomst met een mix van optimisme en realisme. Onlangs sprak ik met Anne en Tim, twee enthousiaste jonge dokters die bijna klaar zijn met hun opleiding. Ze vertelden me dat dokter zijn het mooiste vak is dat ze kunnen bedenken, en dat ze elke dag met plezier naar hun werk gaan. Dat geen dag hetzelfde is, en dat ze zich geen moment hoeven te vervelen. En dat ze ervan leren als professional, maar ook als mens. Tegelijkertijd zien ze ook de complexiteit van het vak toenemen. Ze weten al voordat hun dienst begint dat er geen bed beschikbaar zal zijn voor nieuwe patiënten, maar dat die patiënten er toch zullen zijn. Veel bellen is het gevolg, maar het is dan ook weer geweldig als het allemaal tóch lukt.

Ik zie de nieuwe energie van jonge dokters als een boost voor ons allemaal. Hun veerkracht, creativiteit en samen­werking kunnen ons echt inspireren om de zorg van morgen samen vorm te geven.