Henk Maassen (1958) studeerde biologische psychologie aan de Radboud Universiteit Nijmegen. Hij werkte kortstondig als onderzoeksassistent en daarna als (freelance) journalist/redacteur voor tal van bladen en uitgeverijen en als voorlichter voor de Tweede Kamer. Sinds 1999 is hij redacteur bij Medisch Contact, met speciale belangstelling voor psychiatrie en neurowetenschappen, sociale geneeskunde en economie van de gezondheidszorg. Henk stelt wekelijks Media & cultuur-pagina’s samen.
Meer dan 30 procent van de 7400 talen in de wereld zal tegen het einde van deze eeuw niet meer gesproken worden. Met het verdwijnen van deze talen dreigt ook in principe interessante kennis over de geneeskrachtige werking van planten verloren te gaan. Dat betogen Rodrigo Cámara-Leret en Jordi Bascompte (Universiteit van Zürich) in PNAS.
Net als andere begrotingen bevat ook die van Sociale Zaken en Werkgelegenheid weinig verrassingen door de demissionaire status van het kabinet. Bekend was al dat het kabinet werkt aan de ‘Arbovisie 2040’. Doel daarvan is om ervoor te zorgen dat Nederlanders zo gezond en veilig mogelijk kunnen blijven werken in een arbeidsmarkt die continu in beweging is.
Uitkomsten op zogeheten surrogaateindpunten hebben de laatste jaren tot een snellere toelating van nieuwe therapieën geleid, met name voor chronische ziekten. Niet altijd zonder enige controverse: zie bijvoorbeeld de recente ophef rond de toelating door de FDA van het alzheimermedicijn aducanumab. In twee studies, verschenen in The BMJ, analyseren Jeanne Lenzer, Shannon Brownlee en Dalia Dawoud e.a. de stand van zaken.
Oma is gestorven. We zien hoe haar kleindochter Nelly – beleefd, empathisch – afscheid neemt van de bewoners van het verpleeghuis waar ze haar laatste levensdagen heeft doorgebracht. Oma’s dochter Marion (Nelly’s moeder dus) is verdrietig, want het huis van oma, dat in het bos ligt en dat ook het huis van haar jeugd is, moet worden leeggehaald.
Acteur Gijs Scholten van Aschat heeft de roman Cliënt E. Busken van Jeroen Brouwers bewerkt tot een monoloog, door hemzelf gespeeld, en begeleid door muzikant Jip van den Dool. Tegen zijn wil verblijft E. Busken op de gesloten afdeling van een instelling voor hoogbejaarden.
