René Héman

De crisis rond het coronavirus stelt onze samenleving en onze gezondheidszorg zwaar op de proef. Maar het is ook een test voor leiderschap. Zo publiceerde The New England Journal of Medicine begin oktober een artikel waarin de gehele redactie van het tijdschrift – geheel tegen de gewoonte in – een oordeel velde over het politiek leiderschap in de VS. Het was een vernietigend oordeel – en dan druk ik me nog mild uit. Nu zijn de VS en Nederland niet echt vergelijkbaar, maar het artikel zette me wel aan het denken. Wat is goed leiderschap in tijden van corona?

Uit internationale studies blijkt dat een op de zeven artsen problematisch middelen gebruikt, zoals alcohol, drugs of medicijnen. Dat zijn in Nederland meer dan tienduizend artsen. Het is een akelige ziekte die bovendien niet verenigbaar is met het uitoefenen van ons vak. Gelukkig is de ziekte vaak goed te genezen – maar wat misschien nog wel belangrijker is: ze is ook te voorkomen.

Hoewel de coronacrisis nog niet achter ons ligt, kunnen we wel de vraag stellen: wat hebben we er tot nog toe van geleerd, en wat nemen we eruit mee? Ik denk twee dingen.

Volgend jaar maart zijn er verkiezingen voor de Tweede Kamer en nu al zijn partijen zich aan het profileren. Zo kwam D66 met het voorstel om drugs te decriminaliseren. Het idee is: repressie helpt toch niet en een drugsvrije wereld is een utopie.

Als voorzitter van de KNMG kijk ik in mijn eerste column van het nieuwe jaar graag wat verder vooruit. Niet naar 2020, maar naar 2040. Stel jezelf eens de vraag: hoe ziet mijn leven er over 20 jaar eigenlijk uit? Ben ik dan nog dokter, en zo ja: hoe ziet mijn werk er dan uit? Hoe denk je dat de gezondheidszorg er dan uit ziet?