Mette Konings

‘Ik heb een klok geregeld voor op je werk­kamer’, zegt een collega. De klok moet alleen nog even aan de muur worden bevestigd. Maar een spijker in de muur slaan blijkt niet iets te zijn wat je als werknemer zomaar mag doen. Er moet een melding gemaakt worden via het interne systeem. Een paar dagen later volgt een berichtje, of ik een post-it op de muur wil plakken op de plek waar de klok moet komen te hangen.

De opleiding zit er bijna op. Met een vriend die al klaar is, spreek ik erover wanneer je weet of je klaar bent om psychiater te worden. ‘Als je het vertrouwen hebt dat je het kunt en niet meer onzeker bent. Als je het irritant vindt om de achterwacht te bellen om je beleid voor te leggen’, zegt hij.

Als je meer kennis hebt over geneeskundige onderwerpen, ga je je vanzelf zorgen maken dat je een enge ziekte hebt. Je bent je bewust van allerlei risico’s. Als je door een leerboek bladert, herken je er vaak wat van jezelf in.

Het is een prachtige lentedag in het stadspark. Een zwaan valt een eend aan, de herten scharrelen rond en de krokussen staan in bloei. We gaan even zitten op een bankje.

Op de gesloten afdeling rent een naakte man luid schreeuwend in volle vaart in mijn richting. Alles gebeurt in secondes. Ik sta op het foute moment op de foute plek in zijn gangspoor en ik ben bang dat hij me gaat aanvallen. Ik open snel een deur op een kier en schuif naar binnen. Aan het alarm indrukken heb ik niet gedacht. Op de gang rent de man door. Er zijn tien mensen en politie-inzet nodig om hem tegen te houden.