Marcel Slockers is huisarts en straatdokter in Rotterdam.
Ik herinner me een dakloze die eind negentiger jaren voor de derde keer was weggelopen uit zijn tbc-quarantaine. We zagen hem voor de opvang weer drugs gebruiken met anderen. Het verlangen naar drugs en vrijheid maakt quarantaine onder deze groep een uitdaging.
De drie ambtenaren van VWS waren afgedaald uit hun spreekwoordelijke ivoren toren voor een ontmoeting met daklozen in het Rotterdamse CVD-Havenzicht. We hadden een strak omlijnd programma, maar tijdens dat werkbezoek ging er van alles mis…
Kevin was nog geen 30 jaar oud en woog amper 35 kilo. ’s Ochtends vertelde hij mij dat het heus wel weer beter met hem ging. Ik kon door hem heen kijken, zo mager was hij. Het kwam wel weer goed, zei hij, hij ging niet dood. Nog diezelfde avond overleed hij op de verpleegafdeling voor daklozen van CVD Havenzicht.
Dubbel pech had Jasper, omdat hij voor twee aandoeningen niet gevaccineerd was. Hij werd slechtziend geboren omdat zijn moeder rodehond kreeg in een tijd dat er nog niet tegen rodehond gevaccineerd werd. Op latere leeftijd kreeg hij keelkanker, wat mogelijk vermeden had kunnen worden met het HPV-vaccin, dat nu ook voor mannen beschikbaar komt.
Leveranciers van incontinentiemateriaal en drinkvoeding hebben een nieuwe rol gekregen waar patiënten en artsen op stuklopen. Mensen die goed zijn in het produceren en verkopen van materialen, nemen beslissingen die het leven van patiënten ingrijpend beïnvloeden.
