Marcel Slockers

Dakloosheid als symptoom van een ziekte: als straatdokters en -verpleegkundigen zien we dit vaak. Door een beschadigd brein maken mensen funeste keuzes. Ons brein is – gezond én beschadigd – een mysterie.

Ook in mijn eigen stad, Rotterdam, vond laatst een geweldsincident plaats tegen een hulpverlener. Hij was slachtoffer van een woede-uitbarsting van een verslaafde psychiatrische patiënt. Plots kreeg hij hete koffie in zijn gezicht.

We bevonden ons in de hoofdstad van Silicon Valley, waar techbedrijven als Google, Microsoft en Apple al jaren zorgen voor een exorbitante rijkdom. Diezelfde stad telt merkwaardig genoeg een van de grootste daklozenpopulaties van Amerika.

Was hij uitgeput door zijn slechte longen? Ron had een mager contract in de horeca waarvan hij nauwelijks financieel kon rondkomen. Nu was hij ook nog eens bekaf als gevolg van de longkanker die laat ontdekt was en door zijn hele lichaam was uitgezaaid.

Was ze weggelopen of geschorst uit de opvang voor verslaafden? In ieder geval liep ze regelrecht in de armen van een kerel die haar wel aan onderdak zou helpen. Ze belandde in een huis zonder vloerbedekking of beddengoed.