Marcel Levi

Het is alweer tientallen jaren geleden maar ik kan mijn nachtdiensten als beginnende arts-assistent interne geneeskunde nog levendig voor de geest halen. Het zijn veelal mooie herinneringen, maar het was zeker niet altijd leuk.

Al jaren geef ik patiënten met ingewikkelde of ernstige aandoeningen mijn persoonlijke e-mailadres. In heel heftige situaties, zoals patiënten in de laatste levensfase, geef ik zelfs mijn mobiele telefoonnummer. In mijn ervaring maken patiënten hiervan vrijwel nooit gebruik tenzij het echt niet anders kan. Wel vinden ze het prettig deze mogelijkheid te hebben, als een soort van verzekeringspolis voor het geval dat.

Kort geleden zag ik op de polikliniek een voorheen gezonde en sportieve 35-jarige vrouw die in korte tijd flink ziek was geworden. Zij had klachten van vermoeidheid, gewrichtspijnen in armen en benen, atypische huiduitslag en thoracale klachten die leken te passen bij een pleuritis. De schrandere coassistente had in haar differentiaaldiagnose een mogelijke systemische lupus erythematodes (SLE) opgenomen en dat leek mij ook zeker een optie.

Het is geen geheim dat de gezondheidszorg momenteel piept en kraakt in haar voegen. Van jeugdzorg tot ouderenzorg zijn er oplopende capaciteitstekorten. Ziekenhuizen en ggz-instellingen klagen en steunen onder hoge personeelslasten en door inflatie peperduur geworden spullen. Elk dubbeltje moet drie keer worden omgedraaid voor het kan worden uitgegeven.

Minister Kuipers heeft deze maand besloten om Trodelvy, een nieuw middel tegen tripelnegatieve borstkanker, niet te vergoeden via de basisverzekering. Dat is opmerkelijk, want het middel geeft een levensverlenging van ongeveer vijf maanden bij eindstadium borstkanker.