Jim Faas is verzekeringsarts, jurist, docent en onderzoeker.
Bij alle aandacht voor de Ondervragingscommissie Kinderopvangtoeslag is de Tijdelijke commissie Uitvoeringsorganisaties ondergesneeuwd geraakt. Die TCU onderzoekt het reilen en zeilen van de Belastingdienst, het CBR en UWV. Den Haag bedenkt steeds weer leuke nieuwe wetten, die in de praktijk beduidend minder leuk uitpakken. De werkvloer moet daarom meer betrokken worden bij de voorbereiding van nieuwe regelgeving. Een loffelijk streven.
‘Vijf jaar na aanscherpen Wajong: goed bedoeld, maar mislukt’, kopte Nieuwsuur afgelopen weekend. ‘In de praktijk pakt de strengere selectie slecht uit voor jonggehandicapten: ze zijn financieel slechter af en ze raken buiten beeld van instanties.’
Meteen met de deur in huis: Sociale Zaken heeft boter op het hoofd. In de discussie over het capaciteitsprobleem bij verzekeringsartsen de hand ook in eigen boezem steken? Daar is bar weinig van te merken. Neem een wetstaketsel waar de uitvoering stevig van baalt: de Eerstejaars Ziektewet-beoordeling, de zogenaamde ‘EZWb’.
Wie nog niet heeft meegekregen dat lageropgeleiden gemiddeld zes jaar korter leven dan hogeropgeleiden en vijftien jaar eerder serieuze gezondheidsproblemen ontwikkelen, leeft onder een steen. Het ene artikel na het andere onderzoek verschijnt over deze kwestie. Verbindt het ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid daar eindelijk eens consequenties aan? Hallo daar?
Vorig jaar, op een avond in mei. Om kwart over twaalf gaat mijn mobiel. Ik zit nog wat te lezen. Wie belt er nou zo laat? Mijn schoonzus Irma, overstuur, vanuit het umc. Mijn jongste broer Tjerk is daar per ambulance naartoe gebracht. Het is helemaal mis.
