Esther van Fenema is psychiater in het LUMC, is professioneel violiste en is interviewster bij online opinieplatform Café Weltschmerz. Ze is gepromoveerd op de toepassing van richtlijnen in de ggz. Lees meer
Sinds de jaren zestig staat het individu op een voetstuk en bijna meer in de schijnwerpers dan de Eiffeltoren by night. Bevrijd van zuilen en andere groepsverbanden streeft hij of zij naar het perfecte plaatje. De samenleving faciliteert en steunt want we hebben bijna overal recht op.
Het hulpverlenersloopje herken je uit duizenden. Ga een poosje observeren in de wachtkamer van een willekeurige zorginstelling en u begrijpt wat ik bedoel. De patiënt komt weifelend binnenlopen, heeft een zoekende blik en straalt meestal onzekerheid en afhankelijkheid uit. De hulpverlener daarentegen heeft een parmantige pas en hoor je vaak al van verre aankomen.
Het recente debat over de zaak-Anne Faber werd volgens Theo Hiddema onvoldoende scherp gevoerd, omdat de familie van Anne Faber aanwezig was in de Tweede Kamer. ‘Hierdoor hielden de Kamerleden zich in en hoefden er geen koppen te rollen.’
Het is verkiezingstijd, dus laten politici geen kans onbenut om hun politieke spierballen te laten rollen. We zagen eerst het machtsvertoon in de strijd om KLM en nu zet Hugo de Jonge het zorgstelsel met veel tromgeroffel op de agenda.
Ik ben psychiater en schrijf opinie: mag dat? Sommigen vinden van wel en zijn enthousiast. Anderen bestrijden opiniërende uitlatingen van een psychiater omdat ze vinden dat deze zich uitsluitend mag mengen in het publieke debat als het om zuiver psychiatrische kwesties gaat.
