Esther van Fenema is psychiater in het LUMC, is professioneel violiste en is interviewster bij online opinieplatform Café Weltschmerz. Ze is gepromoveerd op de toepassing van richtlijnen in de ggz. Lees meer
Het beeld van de ontredderde uroloog naast het failliete MC Slotervaart staat op ons netvlies gebrand. Een symbool voor het anachronisme waartoe onze beroepsgroep inmiddels is verworden? Hij wilde zijn patiënten ‘redden’ en het goede doen, maar de omstandigheden maakten het hem onmogelijk.
Onlangs zochten enkele psychiaters het publieke discours vanwege de vraag: ‘wanneer is er nou écht sprake van een psychiatrische aandoening?’
De arts van nu is afgericht als brave protocolslaaf. Maar iets meer kritische zin zou de zorg goedkoper en vooral effectiever kunnen maken. Onze protocollen beschrijven state-of-the-artbehandelingen en zijn gebaseerd op studies uit de belangrijke tijdschriften. Het punt is echter dat veel curatief onderzoek wordt gefinancierd door de farmaceutische industrie, die vooral belang heeft bij patenteerbare moleculen.
Toen minister van Buitenlandse Zaken Stef Blok zijn twijfel uitte over de multiculturele samenleving, stond iedereen op z’n achterste benen. In no time werd het potentiële debat verstikt door hoogoplopende morele verontwaardiging en de obligate excuses bliezen deze nachtkaars definitief uit.
Tijdens mijn coschap gynaecologie maakte ik mijn eigen #MeToo-momentje avant la lettre mee. Een oudere gynaecoloog vond mij blijkbaar aantrekkelijk en terwijl hij me indringend aankeek en zijn hand te lang op mijn schouder liet rusten, vroeg hij me om samen met hem een artikel te schrijven.
