Esther van Fenema is psychiater met een eigen praktijk. Ze is gepromoveerd op de toepassing van richtlijnen in de ggz. Verder werkt ze bij de crisisdienst, is ze auteur, professioneel violiste en opiniemaker voor onder andere Trouw en de EO.
Als psychiaters onder elkaar verzuchten we regelmatig: ‘Het lijkt wel alsof de ene helft van Nederland ADHD heeft en de andere helft autisme.’ Ook de diagnose trauma is bezig met een razendsnelle opmars, niet in de laatste plaats door de boekjes van de populaire Hongaars-Canadese huisarts Gabor Mate.
Tijdens het jaarlijkse psychiatriecongres afgelopen maand betuigde de beroepsvereniging voor psychiaters spijt aan de lhbti’ers omdat hun identiteit in het verleden als ziekte werd beschouwd. Natuurlijk vind ook ík het vreselijk om terugkijkend te zien hoeveel leed obsolete opvattingen en interventies van mijn collega’s hebben berokkend. Het is afschuwelijk als je gecastreerd wordt omdat je seksuele geaardheid als ‘ziek’ wordt beschouwd.
Het lijkt wel een nieuwe epidemie: de mentale kwakzalvers. Als paddenstoelen schieten de life-, geluk-, provocatieve en paardencoaches uit de grond. Wetenschapsjournalist Adriaan ter Braack toont op zijn vermakelijke Twitteraccount Sjamadriaan de meest bizarre exemplaren. Opvallend veel knappe jonge vrouwen die vanaf Ibiza hun kunsten aan de man proberen te brengen. Ons waarschuwen om onze galblaas niet te laten verwijderen ‘omdat boosheid dan op een ander manier zijn weg naar buiten zoekt’.
Bij de crisisdienst zie ik opvallend veel jongeren die rond 2000 zijn geboren en zich presenteren met suïcidaliteit, somberheid en angstklachten.
Bijna tien jaar geleden schreef ik in NRC een opiniestuk met als titel ‘Moedig artsen niet aan om te frauderen’. Mijn schrijven destijds kwam voort uit de diepe verontwaardiging dat we werden gestimuleerd om onze diagnoses aan te passen, zodat ze vergoed werden door de zorgverzekeraars.
