Bart Timmers

met als extra druk de uitdaging om op korte termijn een opvolger te vinden, merk ik soms de neiging om wanhoop te voelen. Desondanks heb ik iedere dag zin om naar de praktijk te gaan. Is dat niet ontzettend waardevol? Count your blessings zeggen ze weleens. Tijd om te tellen.

Een blog over hoe ik me ontzettend genaaid, genomen, gepiepeld, voor schut gezet, in de steek gelaten, voor jan-met-de-korte-achternaam gehouden, als gekke gerritje beschouwd en gesaboteerd voel. Door zorgverzekeraars en VWS. Ja, als je moe bent wil het er weleens wat ongeremd uitkomen. Maar ik meen dit echt.

Klopt. Voor de titel heb ik even wat geleend van George Orwell. Animal farm, heel goed! (‘All animals are equal, but some are more equal than others.’)

Goedemiddag dames en heren, welkom bij deze steeplechase voor huisartsen. Kijk ze daar eens staan, deze groep ultrafit gedrilde mensen. Jaren zijn ze gevormd op de universiteit en later ‘in het veld’.

Een Hb van 8,5, is dat normaal? Daar komen we straks op. Maar eerst ga ik even betuttelen. Want hoewel ik al jaren vind dat de patiënt eigenaar is van zijn eigen dossier, en niet de arts, tuttelde ik van de week toch even in een discussie die aan dit gegeven raakt.