Bart Timmers

Eerder bestelde ik gewoon een module bij die eerdergenoemde winkel die ik e.a. heel goed kennen. Tegenwoordig is er door vele wijze mensen besloten dat ieder onderdeeltje uit een andere fabriek moet komen. Het is niet meer één doe-het-zelfpakket, maar een proces met vijftig leveranciers.

Kijk meneer, zo’n afvoerputje, dat heeft maar een beperkte capaciteit. Dus als u daar te veel rommel doorheen wil persen, dat gaat niet hè? En als u dan niet één, maar veertien kranen openzet, dat gaat ook niet hè? U wilt gewoon te veel.

Ergens in de jaren negentig startte mijn huisartsencarrière. Drie ademteugen verder (want zo voelt dat) constateer je dan dat je eigenlijk best wel wat ervaring hebt opgebouwd. Tegelijkertijd hoor ik mij uitspraken doen als ‘hoe langer ik in dit vak zit, hoe meer ik het gevoel heb dat ik zo veel nog niet weet’. Ik heb daar eens over na zitten denken en het is wel verklaarbaar.

met als extra druk de uitdaging om op korte termijn een opvolger te vinden, merk ik soms de neiging om wanhoop te voelen. Desondanks heb ik iedere dag zin om naar de praktijk te gaan. Is dat niet ontzettend waardevol? Count your blessings zeggen ze weleens. Tijd om te tellen.

Een blog over hoe ik me ontzettend genaaid, genomen, gepiepeld, voor schut gezet, in de steek gelaten, voor jan-met-de-korte-achternaam gehouden, als gekke gerritje beschouwd en gesaboteerd voel. Door zorgverzekeraars en VWS. Ja, als je moe bent wil het er weleens wat ongeremd uitkomen. Maar ik meen dit echt.