Bart Timmers

Hij was een bijna-leeftijdgenoot. We wisten dat zijn ziekte niet te genezen was. En het ging ra-zend-snel. Iedere keer probeerde ik die lawine aan ellende een stapje voor te zijn, maar de lawine ging telkens nét iets sneller.

Volgens veel mensen gaat er te veel mis in de zorg. Terwijl sommige zaken zó goed geregeld worden. Neem nou het uzi-servercertificaat.

Eerder bestelde ik gewoon een module bij die eerdergenoemde winkel die ik e.a. heel goed kennen. Tegenwoordig is er door vele wijze mensen besloten dat ieder onderdeeltje uit een andere fabriek moet komen. Het is niet meer één doe-het-zelfpakket, maar een proces met vijftig leveranciers.

Kijk meneer, zo’n afvoerputje, dat heeft maar een beperkte capaciteit. Dus als u daar te veel rommel doorheen wil persen, dat gaat niet hè? En als u dan niet één, maar veertien kranen openzet, dat gaat ook niet hè? U wilt gewoon te veel.

Ergens in de jaren negentig startte mijn huisartsencarrière. Drie ademteugen verder (want zo voelt dat) constateer je dan dat je eigenlijk best wel wat ervaring hebt opgebouwd. Tegelijkertijd hoor ik mij uitspraken doen als ‘hoe langer ik in dit vak zit, hoe meer ik het gevoel heb dat ik zo veel nog niet weet’. Ik heb daar eens over na zitten denken en het is wel verklaarbaar.