Door de mand gevallen
Plaats een reactieVeel geneeskundestudenten en artsen herkennen het: het imposter syndrome. Ook ik voel me chronisch een 'imposter'. Na al die jaren opleiding sluimert toch de gedachte: straks val ik door de mand.
In 99,9 procent van de gevallen is die gedachte ongegrond. Zoals toen ik in mijn vijfde maand op de verlosafdeling in Tanzania plotseling twijfelde of ik wel het juiste aantal centimeters had getoucheerd. Onzeker vroeg ik aan de verpleegkundige: ‘Can you also do PV (per vaginal)?’ Haar reactie? Een schaterlach: ‘You have done it hundreds of times! If I check you, it will just confirm your insecurity. So no, do it again yourself.’ Met tegenzin trok ik opnieuw steriele handschoenen aan. Ik toucheerde nogmaals en wist toen zeker dat ik juist had getoucheerd. ‘You see? You were right!’, zei de verpleegkundige triomfantelijk zodra ik opgelucht mijn handschoen uittrok.
Echter, in 0,1 procent van de gevallen is die ‘ik val door de mand’-gedachte toch gegrond. Neem mijn coschap binnen de verslavingszorg. Keurig had ik de woordenlijst die ik van de verslavingsarts had gekregen uit mijn hoofd geleerd. Nieuwe termen zoals ‘slammen’ (intraveneus injecteren) en ‘chinezen’ (roken) zaten er goed in gestampt.
Vol goede moed stapte ik mijn eerste intakegesprek in.
‘Wat gebruik je precies?’, vroeg ik.
‘Wat bruin en een beetje wit’, antwoordde de patiënt.
Ik fronste. Bruin? Wit? Toch niet alles zat er goed in blijkbaar.
‘Sorry, maar kun je me uitleggen wat je daar precies mee bedoelt?’
Met een geamuseerde blik zei de patiënt: ‘Dat zou jij toch moeten weten?’
Mijn wangen werden warm. Ik begon ongemakkelijk op mijn stoel te schuiven, maar vroeg door: ‘Wil je het me tóch even uitleggen?’
Gelukkig legde hij het geduldig uit: ‘bruin’ is heroïne en ‘wit’is cocaïne. Opgelucht reageerde ik: ‘Ah!’ Tijd voor de volgende vraag.
‘En hoe gebruik je dat? Slammen? Chinezen?’ ging ik verder.
Tot mijn verbazing schoot de patiënt in de lach. ‘Je bent toch wel goed op de hoogte!’, zei hij met een knipoog. Contact gemaakt. Mooi.
Terug in de artsenkamer realiseerde ik me iets belangrijks: het is helemaal niet erg om niet alles te weten. Eerlijkheid en samenwerken met de patiënt brengen je vaak een stuk verder. Een beetje humor doet de rest.
Ook van Sydney van Tienoven- Er zijn nog geen reacties