Blogs & columns
Sydney van Tienoven
Sydney van Tienoven
2 minuten leestijd
Blog

Gezondheidsgeheimen

Plaats een reactie

Na mijn afstuderen als arts vertrok ik vrijwel direct terug naar Tanzania, naar het ziekenhuis waar ik eerder mijn tropencoschap had gelopen. Drie maanden had ik er doorgebracht met verpleegkundigen, artsen en andere dorpelingen, en ik had het idee dat we elkaar eigenlijk al best goed begrepen. Zij hadden geleerd dat chai (theedrinken) voor mij aanvankelijk geen prioriteit had boven orders invoeren, en ik had geleerd dat dingen er in hun ziekenhuis soms net iets anders aan toe gaan dan in Nederland. Toch bleven er momenten van wederzijdse verbazing.

Zoals die keer dat ik tijdens mijn reis zelf patiënt werd, nadat ik was aangevlogen door een vleermuis en met spoed rabiësvaccinaties moest halen. Dit ondanks de verzekering van de gids dat er niets aan de hand was, omdat deze vleermuis volgens hem geen rabiës had. Weinig gerustgesteld door zijn theorie scheurden we (ik, een van mijn reisgenoten en de gids) in een bajaji (tuktuk) naar het ziekenhuis. Eenmaal daar duwde de gids ons haastig een linnenkast in, waar vijf ziekenhuismedewerkers druk in het Swahili overlegden. Een van hen mikte plotseling een spuit in mijn arm. Nog half in de deuropening staand vroeg ik haar met grote ogen wat ze nou precies had ingespoten. Wat verontwaardigd liet ze me het vaccin zien. Enigszins gerustgesteld kreeg ik het vaccin, dat 72 uur later wederom geïnjecteerd moest worden, in een tasje mee. Waarbij me nadrukkelijk werd verteld dat het vaccin niet warmer dan zes graden mocht worden, terwijl ze het vaccin zelf uit een koelkast haalde waar de thermometer negen graden aangaf. Maar eind goed, al goed: we zijn inmiddels negentig dagen verder en ik ben nog niet schuimbekkend in mijn bed aangetroffen.

Ook mijn Tanzaniaanse collega’s bleven zich verbazen over mij. Op de thee bij mijn favoriete verpleegkundige vertelde ik dat ik vegetariër was. Ze keek me verbaasd aan. ‘So you also don’t eat chicken? vroeg ze. Vol overtuiging begon ik over de plofkippenindustrie, inclusief bijbehorende foto’s. Een beetje te veel van het goede misschien. Maar het had indruk gemaakt: de volgende dag op de afdeling verkondigde ze aan de dokter dat ik geen vlees at, zélfs geen kip.

Ah, begon hij. ‘I think that is why you are so beautiful. Interessante conclusie, maar ik nam het als een compliment. Een andere verpleegkundige had weer een andere theorie: ‘Maybe that’s why you are not overweight. Ik probeerde nog uit te leggen dat dat eerder kwam doordat ik geen suiker in mijn thee dronk.‘ No, hield hij vol. ‘It’s becauseof the chicken. Tja, sommige mysteries blijven onopgelost.

  • Sydney van Tienoven

    Sydney van Tienoven is anios op de seh en heeft daarnaast een passie voor tropengeneeskunde en obstetrie.  

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Er zijn nog geen reacties
 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.