Meer van Jan Bonte

Na zeventien jaar in de geneeskunde te hebben rondgedwaald en zeer regelmatig te zijn verdwaald, las ik onlangs Cognitive Errors and Diagnostic Mistakes.

Tijdens een waarneming in Duitsland ziet neuroloog Jan Bonte hoe desastreus kwaliteitsindicatoren kunnen zijn voor de gezondheidszorg.

Wat zijn de uiteindelijke diagnoses die patiënten met een verwijzing van de huisarts naar de tweede lijn krijgen? Neuroloog Jan Bonte turfde dit voor drie eenvoudig te duiden aandoeningen. Zijn conclusie: het gaat de verkeerde kant op met de huisartsgeneeskunde.

Veel ziekenhuizen hanteren strenge kledingvoorschriften: artsen moeten een lange witte jas met korte mouwen dragen, ter voorkoming van ziekenhuisinfecties. Neuroloog Jan Bonte stelt vast dat de wetenschappelijke onderbouwing hiervoor nihil is.

Kwaliteitsindicatoren kunnen een averechts effect hebben, demonstreert Jan Bonte aan de hand van literatuur en (Duitse) praktijkvoorbeelden. Zeker als ze gekoppeld zijn aan financiële prikkels.

Als toeschouwer bij de zorg voor zijn zwangere vrouw, trapte neuroloog Jan Bonte op de rem en voorkwam een zinloze ziekenhuisopname. Het advies om de bevalling in te leiden, was helemaal niet zo gek, zeggen twee betrokkenen bij de Hypitat-studie in een reactie.

Een ongeschreven regel in de opleiding tot neuroloog is dat patiënten op de polikliniek gedurende de eerste twee jaren te allen tijde ook gezien worden door de supervisor. Het begrip ‘gezien door de supervisor’ kan op veel verschillende manieren naar de praktijk worden vertaald:

Door een misverstand mijnerzijds is één aspect in het artikel ‘Een opleiding met hindernissen’ nog onbelicht gebleven (MC 16/2008: 660).