Meer van Erika Steensma-Doornenbal

Terwijl de gevangenen zich verzamelden om te gaan luchten, sprong hij stampend heen en weer, waarbij hij zijn knieën hoog optrok en zijn armen wijd uitsloeg. Het leek een dans, omdat hij er ook bij lachte.

Tijdens mijn laatste rondje vroeg ik: ‘Wat kan ik nog voor u doen?’ Hij dacht even na en zei: ‘Wil je mijn gebeden doen?’