Uit onderstaande tuchtzaak komt naar voren hoe belangrijk context is. Het gaat om een cardioloog die klaagt over een andere cardioloog. Cardioloog 1 was verwikkeld in een geschil met zijn maatschap, en cardioloog 2 trad op als een van de arbiters die waren ingeroepen om daaruit te komen.
Een tuchtrechtelijk onderwerp dat telkens weer blijft verbazen: een seksuele relatie tussen een arts en een patiënt. Zoals de KNMG richtlijn stelt: ‘Het mag niet, het mag nooit.’
Een 66-jarige man met alzheimer kan niet langer thuisblijven, vanwege agressief gedrag.
Hoeveel kleuters met een loopoor ziet een huisarts per week? En hoe vaak zou daar een cholesteatoom aan ten grondslag liggen?
In deze casus oordelen regionaal tuchtcollege en Centraal Tuchtcollege verschillend over het beleid van een huisarts bij een patiënt met diabetes mellitus die zich met klachten aan haar voet meldt.
Tijdens een colonscopie treft de mdl-arts bij patiënte een niet te passeren afwijking in het colon ascendens aan. Hij markeert de tumor en neemt een biopt.
Het beroepsgeheim geldt ook na de dood, maar er zijn uitzonderingen. Bijvoorbeeld als verondersteld mag worden dat de overledene toestemming zou hebben gegeven voor inzage in zijn dossier.
De regels voor het opzeggen van een behandelrelatie leveren in de praktijk nogal eens problemen op. Dat blijkt ook keer op keer uit uitspraken van het tuchtcollege.
Patiënten hebben bij het kiezen van een arts een hoge mate van keuzevrijheid.
Een wielrenner wordt na een aanrijding met een auto op de SEH gezien door een anios chirurgie. Volgens het röntgenologisch verslag is alleen zijn sleutelbeen gebroken.
Mag het nou wel of mag het nou niet: behandelinformatie terugkoppelen naar een huisarts?
Een kopie is altijd handig, moet de huisarts hebben gedacht toen hij het dossier van een agressieve patiënt aan de nieuwe huisarts overdroeg.
In deze tuchtzaak komen twee bekende thema’s voorbij: de doktersverklaring en de ouders die strijden om een kind, over de rug van de arts.
De nierfunctiestoornis van de patiënt in kwestie kan niet samenhangen met blootstelling aan gifstoffen op zijn werk. Deze boodschap stuurt een bedrijfsarts aan een huisarts. Maar hij kan zijn bewering nauwelijks hardmaken.
Een patiënte die de SEH bezocht wegens een pijnlijke bil, beweert dat ze de arts heeft verteld dat ze zwanger was. De dokter had juist begrepen – en genoteerd – dat ze de voorgaande dagen hevig had gemenstrueerd.
Een huisarts mist een zwangerschap omdat hij van zijn patiënte aanneemt dat ze al maanden geen seks heeft gehad. Hij weet dat ze een antipsychoticum slikt, maar ziet daarin geen reden om te twijfelen aan haar woord.
Een radioloog ziet op de echo van een man met bovenbuikklachten geen afwijkingen aan het pancreas. Maar dat is op een echo ook niet te zien; daarvoor is aanvullend onderzoek nodig. Dat had hij beter wél aan zijn verslag kunnen toevoegen.
Altijd bereikbaar willen zijn voor je patiënten klinkt nobel, maar je begeeft je ermee op glad ijs. Daar kan deze bedrijfsarts over meepraten. De echtgenoot van zijn patiënte was niet gecharmeerd van zijn zorgzaamheid buiten werktijd.
Een psychiater schrijft een verklaring voor de advocaat van een patiënte. Daarin omschrijft hij de uithuisplaatsing van haar zoon als een onverantwoorde en zelfs agressieve actie. Zijn enige informatiebron: het verhaal van de vrouw.
Een huisarts woont naast twee van zijn patiënten, een echtpaar. Met hem ontstaat een enorme burenruzie, met haar heeft hij onlangs gesprekken gevoerd over euthanasie omdat ze ongeneeslijk ziek is.
Nee, natuurlijk onderteken je geen brieven van een ander zonder dat je heel zeker weet dat de inhoud klopt.
