‘Veertig uur werken per week voelt voor mij nog steeds als parttime’
Portret: Yolanda Chabot
1 reactie
Het kan niemand ontgaan zijn: de familie Chabot – vader Bart, zoons Maurits, Sebastiaan, Splinter en Storm, moeder Yolanda en zelfs hond Bril – schrijft dit jaar het Boekenweekgeschenk, "Gezinsverpakking". Yolanda is arts en dit boek is haar schrijversdebuut.
Nou ja, debuut… ze lacht: ‘Officieel wel, maar ik heb wel vaker geschreven. Samen met Bart had ik een column voor de LINDA., en stiekem heb ik in onze beginjaren weleens een krantencolumn van Bart overgenomen als hij ziek was, want we konden het geld goed gebruiken. Niemand die het ooit heeft gemerkt. Maar echt schrijven is toch anders.’
leeftijd: 66 jaar
werk: arts
privé: getrouwd met schrijver Bart Chabot, vier zoons
hobby: ontwerpt en maakt ringen, tassen en schoenen voor Atelier Splinteringen
Gezinsverpakking, geschreven door de familie Chabot, is het Boekenweekgeschenk dat u cadeau krijgt bij besteding vanaf 15 euro aan Nederlandstalige boeken. De 89ste Boekenweek vindt plaats van zaterdag 16 t/m zondag 24 maart.
Braaf meisje
In een van haar bijdragen beschrijft ze hoe ze echtgenoot Bart ontmoette bij een optreden. ‘Tijdens het optreden zat ik op de eerste rij, maar ik verstond hem nauwelijks. Bart sprak razendsnel, met wilde gebaren, en spuugde de eerste rijen onder. En wat ik verstond, begreep ik niet.’ Stiekem vonden ze elkaar leuk, maar hun werelden lagen mijlenver uit elkaar. Yolanda: ‘Ik was zo’n braaf meisje, studeerde medicijnen, speelde harp. Een totaal andere wereld dan de omgeving waarin Bart verkeerde: hij zat in de rock-’n-roll, was een punkdichter, ging met Herman Brood om.’ Na twee jaar sloeg de vonk pas echt over.
Kiezen
Yolanda Chabot noemt zichzelf ‘arts’, maar is opgeleid als verzekeringsarts én als bedrijfsarts. ‘Destijds moest ik voor mijn registratie een van beide specialisaties kiezen. Daarover was ik kwaad; ik heb dat geweigerd. Dan maar geen van beide.’ Ze werkt nu nog steeds in de bedrijfsgezondheidszorg en is verbonden aan een arbodienst. Eind jaren tachtig koos ze bewust voor de sociale geneeskunde: ‘Nooit spijt van gehad. Dat is zo’n breed vakgebied. Juist omdat je niet alleen te maken hebt met de diagnose en de klachten van een mens, maar ook met de weerslag ervan op zijn of haar leven, werk en privé. Het menselijke kapitaal is het belangrijkste dat elk bedrijf heeft.’
Handwerk
In het begin van haar loopbaan maakte ze lange dagen. ‘Dat is nu niet meer zo. Het effect is wel dat veertig uur werken per week voor mij nog steeds aanvoelt als een soort parttime.’ Tijd genoeg dus voor andere dingen. Ze begon jaren geleden met het maken van sieraden, later restaureerde en stoffeerde ze meubelen, nu maakt ze tassen en schoenen. ‘Ik zal me niet gauw kunstenaar noemen, maar ik heb een atelier en ik vind dit handwerk heel erg bevredigend.’
A.F. Algra
Commentator zorg en sociale zekerheid, oud bedrijfsarts, Rotterdam
Leuk interview !