Blog Nutte: Stille schreeuw

Ze zit daar stilletjes in een hoek van het kleine kamertje op de SEH. Ze zegt niet veel, maar haar gezicht spreekt boekdelen. Ze is nauwelijks bekomen van het drama dat zich zojuist thuis heeft afgespeeld.

Haar vader ligt nu op de onderzoeksbank, hij is de patiënt. De verpleegkundige, de coassistent en de arts-assistent zijn druk in de weer om zijn wonden te verzorgen en andere letsels op te speuren.

Even hiervoor was ze thuisgekomen en had een boze buurman in de achtertuin gezien. De buurman is het niet eens met het nieuwe schuurtje dat haar vader die middag heeft geplaatst. Buurman komt verhaal halen en toont door middel van ruige taal, handgebaren en een boze blik zijn onvrede over de schuur. Om zijn betoog kracht bij te zetten deelt hij nog een paar rake klappen uit. Het blijft niet bij klappen. De buurman gaat vader te lijf met tuingereedschap. Als vader tegen de vloer gewerkt is, draait de buurman zich om en loopt hij zonder blikken of blozen de tuin uit.

Haar vader heeft geluk gehad. Hij heeft ‘slechts’ een paar kneuzingen en oppervlakkige wonden. Ik schrijf een net verslag en bedenk me wat voor bizar verhaal ik zojuist heb aangehoord. Het klinkt bijna als een scène uit GTST of een slechte aflevering van Achter gesloten deuren.
Ik denk terug aan mijn eigen kindertijd in een klein dorpje tussen de duinen, ver weg van de grote stad. Een zorgeloze kindertijd waarvan ik me alleen maar zonovergoten dagen aan het strand kan herinneren. Hoeveel anders is deze dag van dit meisje? Wat voor een impact hebben momenten zoals deze op de rest van haar leven?

De verpleegkundige komt naar mij toe. Ze maakt zich ook zorgen om het meisje. Samen besluiten we te overleggen met de dienstdoende kinderarts. Op zijn advies leggen we de situatie bij de zorgdragende instanties neer zodat er een vervolg aan kan worden gegeven en de veiligheid van dit meisje gewaarborgd blijft.

Nutte

Meer blogs