Blog Maike - Shit happens

In het kader van mijn keuze co-schap cardiologie loop ik een week mee op de vaatkamer. ’s Middags na mijn pauze wandel ik nietsvermoedend weer terug naar binnen.

Het is angstaanjagend leeg bij de computers. Als ik naar rechts door het glas kijk schik ik me een ongeluk en snap ik waar iedereen is: alle mankracht die aanwezig was, met daarbij nog wat opgetrommelde cardiochirurgen en OK-assistentes, staat in de catheterisatieruimte, druk bezig bij een met bloed doordrenkte patiënt. Ik kijk recht de ene kant van de borstkas van de patiënt in, en de andere weer uit, met daartussenin een twijfelachtig kloppend hart.

De ruimte is tijdelijk ingericht als een OK, alle benodigde spullen, inclusief de hart-longmachine zijn aanwezig en ik herken het personeel van de operaties die ik eerder heb bijgewoond in mijn week Cardio-thoracale chirurgie. Maar bij geen enkele operatie die ik toen gezien heb was het zo’n bloederige scene. Aan alle kanten sijpelt het eruit.

“Wat is er gebeurd?”, vraag ik aan een assistent die in alle haast langsloopt. Die is te druk om te antwoorden. In het uur dat daarop volgt, lopen verschillende cardio-chirurgen binnen en krijg ik langzaamaan te horen wat er is gebeurd. De patiënt kreeg, via de apex van het hart, een nieuwe aortaklep ingebracht. Alles was goed gegaan, ze hoefden alleen nog maar te sluiten. Totdat de patiënt ineens ging bloeden; een scheur in het hart. Er is geen redden meer aan.

Een uur na mijn binnenlopen overlijdt de patiënt op de tafel. De familie wordt ingelicht. Onder de steriele OK-deken komt een grauw gezicht tevoorschijn. Even lijkt hij me aan te kijken als zijn hoofd gedraaid wordt om er iets onder te leggen. Een rilling loopt over mijn rug. Dit is de eerste patiënt die ik heb zien doodgaan…

“Wat een drama zeg”, zegt een assistente tegen haar collega. “Tja, shit happens”, antwoordt die.

Maike

Meer Blogs van Maike