Blog Suus - Dat beloof ik

Na twee jaar coschappen ben ik weer terug in de collegezaal. Dit keer niet alleen met mijn studiegenoten. Mijn ouders, lief, broers en zussen zijn er ook. Ik heb een nieuwe jurk aan en ben een beetje zenuwachtig, al weet ik niet zo goed waarvoor. De eed wordt voorgelezen.

Vele uren heb ik in deze collegezaal informatie tot mij genomen van inspirerende en minder inspirerende docenten. De gynaecoloog bijvoorbeeld die met een pop een soort komisch theaterstuk opvoerde om de mogelijke complicaties bij een bevalling te demonstreren. Intussen dronken mijn studiegenoten en ik koffie en bespraken we onze zielenroerselen.

Later volgde een wetenschappelijke stage in een laboratorium in het buitenland. Met mijn buitenlandse medestudenten besprak ik de frustraties over het doen van onderzoek. En daarna maakte ik ter ontspanning een prachtige reis.

Ter afsluiting van mijn studie waren er de coschappen. Een turbulente tijd waarin ik veel heb geleerd. Door te doen, maar ook door te observeren. Zo zag ik een aios bij een neurologisch onderzoek tot mijn verbazing met een stokje in een scrotum prikken. Later bleek dat je de cremasterreflex helemaal niet op die manier moest opwekken. Naast vakinhoudelijke kennis, leerde ik ook over normen en waarden in de medische wereld. Zo waren de orthopeden een beetje bot. Ze deden me denken aan bouwvakkers met hun grove instrumenten en vrouwen in pikante lingerie als screensaver.

Het belangrijkste wat ik van mijn coschappen heb meegekregen is, hoe leuk ik het vind om iets voor mijn patiënten te kunnen betekenen. Hoe groot of klein het ook is. In die twee jaar heb ik veel patiënten voorbij zien komen, allemaal met hun eigen verhaal. Zo was er de jonge man met keelkanker. Het enige dat hem nog kon redden was een ingrijpende operatie waarbij onder andere zijn stembanden weggehaald werden. Na de ingreep dankte hij zonder stem, maar met zijn ogen vol levenslust, de chirurg voor deze nieuwe kans.

Om deze studie te volbrengen heb ik veel meegemaakt en doorstaan. Met slechts drie woorden rond ik alles af: ‘Dat beloof ik.’ En nu is het echt, ik ben dokter. Dokter Suus.

Suus

Dit is de laatste blog van Suus.
De redactie van Arts in Spe bedankt Suus voor het delen van haar ervaringen en wenst haar veel succes en plezier in haar verdere loopbaan!

Meer blogs van Suus