Blog Myrthe - Sleurslaap

Eigenlijk is week vijf de blauwe maandag van de studenten. De volgende kans om de zon in het echt te zien is nog ver uit het zicht, en de extra uurtjes slaap van de zomervakantie zijn alweer volledig opgebruikt. Weer nam ik me dit jaar voor om écht naar elk college te gaan. En weer dank ik de hogere machten op mijn blote knietjes voor webcolleges, die je op dubbele snelheid kan terugkijken. De dagen terug op het AMC voelen als maanden, en de vakantie is al ver in het geheugen weggezakt. In vol ornaat heeft de welbekende studiesleur zijn intrede weer gedaan. Wanneer de wekker voor college weer eens veel te vroeg gaat, denk ik zwelgend in zelfmedelijden terug aan de zomer, die ik voor een deel in Amerika doorbracht.

Amerika. Ik doe mijn ogen nog even dicht en stel me voor hoe het zou zijn om daar te studeren. Elke dag donuts als ontbijt, en gefrituurde salade als lunch, met het aantal calorieën van al het voedsel je agressief onder de neus gewreven. Alles is er te koop, en bovenal gezondheid. Geneeskunde is er gewoon een product dat tussen de hamburgers door over de toonbank gaat. Advertenties in tijdschriften gaan over de nieuwste modellen cpap's en andere machines voor transnasal insufflation, met kreten als ‘Sleepapnea just became extra relaxing!’, waardoor je spontaan zin krijgt om ook obesitas te krijgen. Plastisch chirurgen staan in de blaadjes, met een lach nog witter dan hun jas, naast wat gore plaatjes van hun meest geslaagde mastopexieën en liposucties. In Amerika hoef je ook niet bang te zijn ongemerkt een gevaarlijke aandoening onder de leden te hebben. Door middel van grote billboards word je erop gewezen dat, als je hand wel eens trilt tijdens het drinken of schrijven, de kans groot is dat je lijdt aan een essentiële tremor! Zeg niet dat ze je niet gewaarschuwd hebben!  En mocht tijdens een treinreis midden in een tunnel de stroom uitvallen, waarna je van schrik bevalt van een drieling, kom dan niet bij hen aankloppen. Ook op dit risico ben je al lang van tevoren gewezen, samen met alles wat er ooit mogelijk fout kan gaan in de trein, wat meer is dan je ooit voor mogelijk hield.

Ik schrik wakker uit een droom waarin een driekoppige conducteur een hoofdrol speelt, en zie dat het alweer een uur later is. Dat college ga ik nooit meer redden. In Amerika was me dit vast nooit overkomen. Met zo'n lawaaierige cpap naast je bed val je niet zomaar weer in slaap. Of zou ik soms zo moe zijn als gevolg van een of andere gevaarlijke ziekte? Nergens een billboard te zien dat me hier meer duidelijkheid over kan bieden. Misschien moet ik ook maar niet de trein nemen vandaag, ongeluk schuilt immers in een klein hoekje. Ik draai me nog maar een keertje om. Heerlijk die sleur.

Myrthe

Meer blogs van Myrthe