Blog Floor - Daten voor geneeskundestudenten

Ik heb een date. Dat is een unieke aangelegenheid voor een hardwerkende coassistent. En het verloopt niet soepel. We lopen naar een kroeg om een biertje te drinken, maar er vallen nu al ongemakkelijke stiltes en ik weet mezelf geen houding te geven. Hoe kan ik dit nu een goede wending geven? Ik weeg mijn opties af en besluit als doorgewinterde coassistent mijn gesprekstechnieken maar in de strijd te gooien. We nemen tegenover elkaar plaats aan tafel.

1. Kennismaking, contactlegging en aanleiding
Ze ziet er leuk uit, geeft een stevige hand en heeft twinkelende ogen (eerste indruk). ‘Wat doe je in het dagelijks leven als je niet met mij een biertje drinkt?’, zeg ik (open vraag + spanning doorbreken). Ik schuif mijn stoel van de tafel af en leun iets achterover (uitnodiging tot vertellen). Zij praat, ik knik en mompel af en toe ‘ah, echt, hmm, uhu’ (aanmoediging + actief luisteren). Als zij stopt met praten, blijf ik zwijgen (stilte laten vallen is goed) en zoek ik oogcontact met de twinkelende ogen (non-verbale communicatie). Er wordt met een lok haar gespeeld, gelachen, een beetje aan het bierviltje gefrunnikt (observatie).

2. Vraagverheldering en verkenning van de hoofdklacht
Wat is de reden dat deze vrouw, vandaag, in deze kroeg, met mij, een biertje wil drinken, en wat zijn de mogelijke uitkomsten hiervan (denkpauze)? Ik stel mijn eerste differentiaaldiagnose op in volgorde van waarschijnlijkheid: 1. totale mislukking, 2. ongemakkelijkheid, 3. niets beters te doen, 4. lichtelijke interesse, 5. liefde van mijn leven.

3. Algemene anamnese
Ondertussen leun ik wat meer naar voren en begin ik aan de algemene anamnese. ‘Hoe lang en waar heb je gereisd dan?’ (Lokalisatie en Chronologie van ALECOBO) ‘Drie maanden in China.’ ‘Wauw, twaalf weken Azië? (parafrase) Vertel meer.’ ‘Goh, dat moet wel heel vervelend zijn geweest toen je daar ziek werd en je niemand kende (gevoelsreflectie), klopt dat?’(checken). ‘Maar om nog even terug te komen op je stage (leiding nemen in het gesprek + structuur), heb je die nu afgerond?’ (gesloten vraag).

4. Speciële anamnese
Inmiddels ben ik er ook achter dat zij sociaal alcohol drinkt, soms rookt en niet van de drugs is (intoxicaties), een oudere broer en zus heeft (familieanamnese) en een ingewikkelde ex in het zuiden van het land (voorgeschiedenis). Ik kijk nogmaals naar mijn DD en kan tot mijn vreugd optie 1 wegstrepen, ook 2 en 3 zijn minder waarschijnlijk geworden. Ik stel nog een aantal vragen, voornamelijk gericht op differentiaaldiagnose nummer 5; een honden- of kattenpersoon, reactie op sarcastische grapjes en kennis over muziek (hypothesetoetsende vragen + pluis-/niet-pluisgevoel). Dan gooi ik er nog wat stoere, indrukwekkende en aangedikte verhalen uit het ziekenhuis tegenaan (geen gesprekstechniek, maar als coassistent een ultiem wapen dat je altijd achter de hand hebt). Ik overweeg om een samenvatting te geven en te vragen of zij nog vragen heeft, maar besluit dat dit toch echt te raar is en rond het gesprek af.

Voor mij loopt zij de kroeg uit (inspectie lichamelijk onderzoek). Bij onze fietsen nemen we afscheid en kijken elkaar aan (onderbuikgevoel). Ik denk dat het verstandig is om een vervolgconsult, eh, -afspraakje in de agenda te zetten. Ik heb de definitieve diagnose nog niet kunnen stellen en het is denk ik van levensbelang om optie 5 uit te sluiten dan wel aan te tonen.

Floor

Met ontzettend veel dank aan de drie wijze mannen: E.P. Veening, R.O.B. Gans, J.B.M. Kuks, Medische Consultvoering, Bohn Stafleu van Loghum, 2009.

Meer blogs van Floor