Basisartsen wachten nóg langer op specialisatie
2 reactiesBasisartsen wachten 3,7 jaar voordat ze in opleiding gaan. Daarmee is de periode voordat ze aan de vervolgopleiding beginnen, gestegen ten opzichte van de vorige peiling (3,5 jaar in 2022). In 2009 was het nog 2,3 jaar. Er zijn meerdere oorzaken voor de aanwas van dit ‘stuwmeer’. Zo gebruikt een deel van twijfelende jonge artsen de aniosperiode om een ‘betere keuze’ te kunnen maken voor het ‘meest aantrekkelijke werkveld’.
Dat blijkt uit het onderzoek ‘Wat beweegt de basisarts – een vooronderzoek ten behoeve van de raming van basisartsen’ van het Capaciteitsorgaan en Nivel. In het onderzoek naar het loopbaangedrag van jonge artsen zijn 5778 basisartsen ondervraagd naar hun werkervaring en welke ervaringen en overwegingen een rol hebben gespeeld bij hun keuzes.
‘Precies goed’
Inhoudelijke gedrevenheid is voor de ondervraagde basisartsen het allerbelangrijkst bij het maken van hun keuze. Zo’n één op de twee basisartsen vindt de betrekkelijk lange aniosperiode ‘precies goed’. Het Capaciteitsorgaan merkt op dat de behoefte onder artsen om in opleiding te gaan, in feite groter is dan eerder verondersteld. Dat is in weerwil van eerdere signalen dat basisartsen de zorg de rug zouden willen toekeren. Bovendien laat bijna géén van de jonge artsen de loopbaankeuze afhangen van arbeidsvoorwaarden, werkdruk of diensten. Wel loopt de mate van ontevredenheid daarover uiteen onder de ondervraagde jonge dokters. Zowel de aiossen als de aniossen worden meer ingezet om personeelstekorten op de werkvloer op te vangen. In de praktijk doen aniossen nu vaker de taken die gewoonlijk worden gedaan door de aios, de physician assistant of de verpleegkundig specialist.
Lees ook-
Marieke van Twillert
Marieke van Twillert is sinds eind 2015 journalist bij Medisch Contact. Arbeidsmarkt en internationale gezondheidszorg hebben haar speciale aandacht, maar ze volgt ook het levenseindedebat, medische technologie en internationale gezondheid. Marieke is een van de presentatoren van MC de Podcast en schrijft geregeld een bijdrage voor de rubriek Media en Cultuur.
P.J. Mitra
arts en jurist gezondheidsrecht, onafhankelijk medisch adviseur ArtsTotaal, Schaijk
En dat allemaal vanuit de vanuit de basisopleiding nog altijd welgevoede veronderstelling, dat de enige weg in een succesvolle artsencarrière er een is in een witte jas, merendeels met geen (gezins)leven (lange werkweken en diensten). Om vervolgens, ...als je je er doorheen geworsteld hebt, in midlife alsnog een carrièreswitch te maken naar een van die 'saaie' beroepen zonder witte jas.
Welnu, met het volgende ga ik vast (onbedoeld) op een paar lange tenen staan, maar tegen onze jongste (aanstaande) collegae zou ik toch echt willen zeggen: bespaar jezelf de moeite en ellende en kijk ook eens verder dan je neus lang is voor je je hele ziel en zaligheid investeert in het verwerven van een opleidingsplek voor een klinische specialisatie.
Het werk is niet hetzelfde als het vak en 'status' is maar een perceptie van mensen met oogkleppen op, die vaak diezelfde fuik al in zijn gerend en/of al het maximale hebben bereikt en een comfortabele positie hebben verworven, veilig voor actuele ontwikkelingen. Ook is er meer in het leven dan alleen werk, zonder dat dit hoeft te betekenen dat je niet je vak in volle breedte kunt uitoefenen, niet een fraai huis kan bewonen en/of niet in een (of meerdere) mooie auto's kunt rijden.
Verder is het ook een simpel sommetje: reken uit wat het je kost om een paar jaar later, als je natuurlijk eerst wordt aangenomen, klaar te zijn, nog niet te kunnen rekenen op een vaste werkplek (als chef/waarnemer) en dus een paar keer moet verhuizen met je hele hebben en houden en vervolgens in te moeten kopen (goodwill), dit alles met ook verlies aan pensioenopbouw, de stijgende inflatie, huizenprijzen enzovoorts. Om nog maar niet te spreken van wat het je oplevert aan grijze haren en gemis aan zien van je gezin vanwege een ongezond werkpatroon, waarbij 40 uur per week soms nog als parttime wordt gezien.
In alle vakgebieden binnen de geneeskunde zijn artsen nodig, niet alleen in de kliniek. Het is gewoon zonde, dat zoveel basisartsen daarmee bezig zijn, terwijl in andere vakgebieden (bijvoorbeeld huisartsgeneeskunde, ouderengeneeskunde en sociale geneeskunde) er zoveel tekorten zijn. De basisopleidingen hebben hierin heel lang hun taak verzaakt, terwijl de vakgroepen bezig zijn om zoveel mogelijk onder te brengen bij (goedkopere en langdurig aan de instelling verbonden) verpleegkundig specialisten en physician assistants, waardoor de kansen voor ANIOS'en op werk en opleiding nóg kleiner worden. Het wordt tijd dat dit serieus opgepakt wordt -- en wordt genomen.
[Reactie gewijzigd door Mitra, Peter John op 05-06-2024 16:52]
Bedrijfsarts
Wel zonde dat het aantal jaar van een hele artsencarriere, er steeds meer als ANIOS wordt doorgebracht. Als je ze eerder in opleiding laat gaan, heb je meer specialisten, kan de werkdruk omlaag en kan de kwaliteit van zorg omhoog.
Het BIG-registra...tie systeem houdt het aantal “handjes” in de zorg bij. Hoe minder basisartsen/anios in het system, hoe minder artsen onder permanente supervisie moeten werken, hoe meer “handjes” gebruikt kunnen worden voor de patiëntenzorg, waar de wachtlijsten op sommige plekken al jaren flink oploopt.